داروی تمام دردها در کلام آیت‌الله بهجت
حجت‌الاسلام موسوی‌مطلق در تشریح برخی ویژگی‌های مرحوم آیت‌الله بهجت گفت:بهره از ذکر صلوات را داروی تمام دردها میدانست، لذا یکی از دستورات مهم این عارف ذکر شریف صلوات برای هر حاجتی بود.
حجت‌الاسلام والمسلمین سیدعباس موسوی مطلق استاد حوزه در یادداشتی برای تسنیم با اشاره به برخی ویژگی‌های مرحوم آیت‌الله العظمى بهجت نوشت: به نظر بنده مهم‌ترین شاخصه‌های برتر اخلاقی و رفتاری فقیه عارف مرحوم آیت‌الله بهجت که همان هم باعث رشد و ترقی معنوی ایشان شد عبارت بودند از:
1ـ ایشان به راستی اهل عمل بودند، در قرآن کریم هر جایی از سخن از ایمان مطرح شده، دعوت به عمل صالح نیز ذکر شده است، ایمان بدون عمل و عمل بدون ایمان انسان را به کمال نمی‌رساند لذا مرحوم آیت‌الله بهجت همان سفارشی را که به همه می‌فرمود، خودشان نیز عامل بودند. ایشان در این زمینه از این حدیث شریف نیز استفاده می‌کرد که آنچه را می‌دانید عمل کنید، با این کار خدا شما را به آنچه نمی‌دانید آگاه می‌کند. عمل به دانسته‌ها یعنی تقوا و انسانِ با تقوا هم شاگرد خداست «و اتّقوا اللَّه و یعلّمکم اللَّه» (282 بقره)
2ـ اهل بصیرت بود. یک قرن زندگی کرد و در طول این مدت هیچگونه لغزش علمی، اجتماعی، سیاسی و خانوادگی نداشت، دلیل این امر، تشخیص و بصیرت و تقوای ایشان بود. کسی را که تقوا ملاک و معیار او باشد، خداوند متعال به او قدرت تشخیص می‌دهد «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنوا إِن تَتَّقُوا اللَّهَ یَجعَل لَکُم فُرقانًا» (29 انفال) فرقان یعنی قدرت فرق‌گذاری بین حق و باطل. شخصیت سیاسى و اندیشه‌هاى سیاسى ایشان بسیار مغفول مانده که با مراجعه به نظرات آن فقیه ژرف‌نگر این امر کاملاً معلوم است.
3ـ اهل تلاش و کوشش بود، در انجام درس و بحث چه آن زمان که شاگرد در مکتب نجف اشراف بود و چه آن زمان که در همان نجف بر کرسی تدریس تکیه زد تا یک روز قبل از ارتحال، درس را تعطیل نکرد و با تمام قدرت و شوق و رغبت به تحصیل علم و انتقال آن می‌پرداخت، در روایت داریم که «أَعِینُونِی بِوَرَعٍ وَ اجْتِهَادٍ»، این مرد بزرگ الهی اهل تلاش علمی بودن را یاری امام زمان (عج) میدانست.
4ـ خود را به فضائل آراسته کرده بود، فضائلی همچون سکوت، قناعت، دائم الذکر بودن و تفکر، او از این رهگذر رشد بسیار کرد و وجود او تبدیل به فرد روحانی واقعی تبدیل شده بود.
5ـ اهل توسل بود، بهره از ذکر شریف صلوات را داروی تمام دردها میدانست، لذا یکی از دستورات مهم این عارف عظیم الشأن ذکر شریف صلوات برای هر حاجتی بود. علاوه بر این، او بسیار مقیّد به زیارت بود، در عتبات عالیات سنّت تشرف به حرم‌های مطهر را پیوسته داشت، در قم هر روز به زیارت کریمه اهل‌بیت (علیهم‌السلام) حضرت معصومه (س) مشرّف می‌شد و در بین راه دعای صباح را می‌خواند. تابستان‌ها دو ماه به زیارت حضرت امام الرئوف علی بن موسی الرضا (ع) مشرف می‌شد و هر روز زیارت آن امام را ترک نمی‌کرد.
روزی بنده در مشهد مقدس خدمت یکی از بزرگان و عارفان مشرّف شدم، ایشان فرمودند که صبح امروز آیت‌الله بهجت به اینجا تشریف آورده بودند، می‌گفتند ما در حرم دیدیم که علی بن موسی الرضا (ع) کنار گنبد مطهر نشستند و فرشتگان از آسمان به زیارت ایشان می‌آیند، دیدیم که حضرت مسیح (ع) و حضرت مریم (س) بر ایشان وارد شدند و لیستی را محضر ایشان تقدیم کردند و گفتند آقاجان! این لیست حاجت‌مندان مسیحیت است، آقاجان اجازه می‌دهید که امام (ع) نیز اجازه دادند.
منبع: تسنیم
1981
چرا نخبگان دین شناسی ما از روشنگری در عرصه ی خطیر رسانه ای بیم یا استنکاف دارند؟؟؟!!! --- چرا سطوح مختلف دین شناسان محترم ما اعم از مراجع و متکلمان و فلاسفه و خطبای مبرز منبر و وعاظ و... که وظیفه ی خطیر و مسئوایت آفرین روشنگری دینی و مذهبی را بعهده دارند و در ازای این وظیفه از بیت المال و از داراییهای مردم امرار معاش می کنند از ورود به عرصه ی رسانه ای برای پاسخ به انتقادات و شبهات منطقی که باره ی روش قرآن گریز دین داری و مذهب داری مردم و رواج انبوه اعتقادات غیر قرآنی و منقولات مخدوش به جعل و دروغ متضاد با قرآن و عقل منسوب به دین و مذهب مطرح می شوند ، بیم و هراس یا استنکاف از خود نشان می دهند؟؟؟!!! چرا باید این بزرگان دین شناس عرصه ی رسانه ای را که بی تردید سهم بزرگی در روشنگری یا گمراهی در زمینه ی دین داری و مذهب داری مردم دارد دست کم بگیرند و مردم دین دوست را در این عرصه ی پر خطر از وجود ضروری و از پاسخگویی مستند و مستدل علمی خود در طوفانها و سیلهای متلاطم و مواج روزانه ی انتقادها و شبهات محروم سازند و تنها رها کنند؟؟؟!!! چرا در زمینه اعتقادی گزینی دینی و مذهبی که حتما بنا به تاکید مراجع دین و مذهب می باید با تحقیق و تفحص علمی قرآنی و عقلی انجام گیرد نخبگان دین شناسی و مذهب شناسی حضور شخصی فعال در میان افراد جامعه ندارند؟؟؟!!! چرا با رواج من در آوردیهای قرآن ستیز و خرد گریز متضاد با قرآن و عقل روز افزون باید تزریق یک طرفه ی اعتقادهای من در آوردی بنام دین و مذهب در اذهان توده های نا آگاه دین داران مذهبی شیوع پیدا کند؟؟؟!!! چرا این نخبگان گو این که مسئولیت خطیر روشنگری را به دوش ندارند سکوت یا مدارا با انبوه من در آوردیهای روز افزون را بر می گرینند؟؟؟!!! چرا و بنا به چه مصلحتی و در ایفا به کدام مسئولیت خدا پسندانه ای باید سطوح مختلف دین شناسان ما در زمینه دفاع علمی صادقانه از دین و مذهب در مقابل من در آوردیهاز روز افزون از اقدام شخصی به روشنگری علمی قرآنی و عقلی در عرصه رسانه ای بیم دارند یا استنکاف می ورزند؟؟؟!!! چرا این بزرگان بر خلاف نظر مرجعیت دینی که تقلید ناپذیر بودن اعتقادات را بنام دین و مذهب تاکید می کند میلیاردها از مردم دین دوست را در تار و پود کلاف سر در گم انبوه من در آوردیهای اعتقادی روز افزون منسوب به دین و مذهب تنها و بی پناه رها کرده و با این کار روش دین زدا و علم ستیز تزریق یک طرفه ی اعتقادات من در آوردی را بنام دین و مذهب دانسته یا ندانسته ترویج و تشویق می نمایند؟؟؟!!! آیا وظیفه و مسئولیت خدا پسندانه ی خطیر نخبگان دین شناسی تنها انتظار دست بوسان در میان چهار دیواری خانه ها و مجالس شخصی خویش است که شاید سئوالی را از آنان بپرسند یا وجوهاتی را بنام دین و مذهب به آنان تحویل بدهند؟؟؟!!! آیا این بزرگان هیچ وظیفه ای را بنام ورود پیوسته ی شخصی به میان توده های مردم در جامعه با هدف روشنگری در زمینه ی اصول علمی قرآنی و عقلی اعتقاد گزینی که عدم آگاهی به این اصول بحکم قرآن دین زدا و هلاکت بار است برای خود نمی شناسند؟؟؟!!! آیا تنها عرضه کردن کتابی بنام رساله ی عملیه در کتاب فروشیها و خود داری از ورود شخصی به میان جامعه برای روشنگری و مصون نگه داشتن دین داران از سقوط در منجلاب دین زدا و هلاکت بار اعتقاد گزینی جاهلانه بنام دین و مذهب کافی و خدا پسندانه است؟؟؟!!! آیا تنها روش فوق کافی است که دوش آنان را از سنگینی مسئولیت خطیر دین آموزی و تبلیغ درست دین الهی و از پاسخگویی در محضر خداوند در قیامت و از خشم و مجازات او رهایی بخشد؟؟؟!!! آیا دستور قرآنی خداوند: «... فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ » ﴿ آیه ۱۲۲ سوره توبه ﴾ تنها دستور به نشستن نخبگان دین شناسی در میان چهار دیواریها و انتظار دست بوسان و پرداخت کنندگان و جوهات شرعی و فروش کتاب در کتابخانه ها و وقار فروشی و خود داری از روشنگری دینی حضوری در میان افراد جامعه و عدم تلاش صادقانه ی جدی برای نجات دادن دین داران از غرق شدن در منجلاب دین زدا و هلاکت بار من در آوردیها است؟؟؟!!! آیا پیامبران و فرستادگان خداوند و صالحان دین شناس این گونه در میان چهار دیواریهای خود دین الهی را به مردم آموزش می دادند و تبلیغ می کردند و این گونه از دین خداوند دفاع می نمودند؟؟؟!!!
نمادهای من در آوردی خرد گریز که ادیان و مذاهب را بدنام می کنند --- روزانه تقریبا در همه ی رسانه های جهان با بذل هزینه های میلیاردی نمادهایی ساخته و پرداخته ی ذهن کم ظرفیت و خیال پرداز بشر که با وحی تحریف نشده ی اصیل الهی بیگانه اند و با اصول استدلال عقلی هیچ امکان اثبات منطقی تطابق آنها با وحی الهی وجود ندارد بنام ادیان و مذاهب دینی مختلف توسط بشر به نمایش گذاشته می شوند و بجز هدر دادن این میلیاردها پول و فربه کردن جیب و دارایی کاسبان دین فروش ، این هزینه سازی برای پیشرفت و توسعه ی مثبت و سازنده ی زندگی جوامع بشری که خدا می خواهد هیچ بازده ی محسوس باداومی ندارند . این هزینه های زیان بار که روزانه در طول سال و همیشه انجام می گیرند چون با انفاقهای محدود مثبت و سازنده ی توصیه شده در وحی اصیل و تحریف نشده الهی هیچ همسنخی و همگنی و هماهنگی ندارند در این وحی بعنوان خرافه گستری بی دلیل بشر و آلوده سازی دین الهی با من در آوردیهای پوچ زیان بار خود و بعنوان خود خدا پنداری بشر و دخالت او با تخیلات و حدس و گمانهای ذهنی ناقص خویش در امور منحصر به خداوند و تعیین پیوسته ی احکام و اعتقادات و مراسم و مناسک و شعایر جدید در تضاد و تعارض با شناختهای فرهنک دین داری اصیل وحیانی برای دین و مذهب معرفی شده اند. دخالت بشر در دین الهی با ظرفیت ناچیز ذهن محدود خود در مقایسه با علم بی کران جهان شمول خداوند یکتای جهان آفرینش دخالتی بی جا و ظالمانه است. بشر با توجه به محدودیتهای بی شمار ذهن خویش در زمینه ی کسب دانش ، در ابتکار احکام و اعتقادات و مراسم و مناسک و شعایر جدید بنام دین الهی و مذاهب دینی هرگز نمی تواند برای دخالت خود اعتبار غیر قابل انکار کسب کند و بنا به همین دلیل حق ندارد به ساخته و پرداخته های ذهن خیال پرداز ناقص خود تقدس دینی و مذهبی ببخشد. در جای جای آخرین وحی الهی یعنی قرآن کریم که با وعده ی خداوند از تحریف بشر مصون مانده است دخالت خرد گریز بشر در دین الهی با نفرینها و هشدارهای خداوند شدیدا تقبیح گردیده و رقابت با خداوند یکتای جهان نامیده شده است و دخالت گران ظالم به در یافت مجازاتهای تحمل ناپذیر ابدی نابخشودنی در قیامت تهدید شده اند. دخالت در امور منحصر به خداوند بنا به تاکیدهای مکرر قرآن کریم ، بشر خطا پذیر دخالت گر را با خشم بزرگ خداوند رو به رو خواهد ساخت و اصرار ورزان بر این دخالت را در دنیا و آخرت به روز سیاه پایان ناپذیر و عذاب الهی ابدی دچار خواهد ساخت.
خاموشی توجیه ناپذیر دین شناسان دین داران را گمراه می کند --- اکثریت دین شناسان که در مقابل من در آوردیهای دین زدای ساخت بشر سکوت و خاموشی را بر می گزینند و مردم را از آگاهی به حقیقتهای قرآنی دین داری محروم می کنند ، آیا واقعا می توانند در محضر خداوند آگاه به همه چیز صداقت خویش در دیناری خود را به اثبات برسانند و از گرفتاری پیامدهای شوم این سکوت و خاموشی رهایی یابند و پیروز و روسفید بیرون بیایند؟؟؟!!! چنین سکوت و خاموشی که مردم را در زمینه های دین داری و مذهب داری گمراه و سر در گم رها می کند چه حکمی از جانب خداوند خواهد داشت؟؟؟!!! مردم از سکوت و خاموشی این دین شاسان که جای روشنگری ضروری را می گیرد نسبت به صداقت دین داری و خدا پرستی این دین شناسان چه برداشتهایی خواهند داشت و در قیامت در این زمینه دین شناسانی را که آنان را در گمراهی رها کردند یا با تشویقهای خود آنان را به گمراهی بیشتر دچار ساختند بنا به تاکید قرآن کریم در محضر خداوند به بازخواست نخواهند کشاند؟؟؟!!! خداوند یکتای عالمیان در قرآن کریم تصویری را از این بازخواست برای عبرت آموزی به بشر در این آیات ارائه می کند:« وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا . رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَيْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَالْعَنْهُمْ لَعْنًا كَبِيرًا » ﴿ آیات ۶۷ و ۶۸ سوره ﴾ و این آیات می باید همیشه آویزه ی گوش همه ی دین شناسان و مبلغان دین باشند و دقت و احساس مسئولیت را در دین آموزی مطابق با شناختهای فرهنگ اصیل دین داری قرآنی همیشه پیشه ی خود کنند.