ایوبی با آیت‌الله علم‌الهدی دیدار کرد

لطفا مراجع و مراکز دین شناسی جهان اسلام روشنگری کنند و پاسخ دهند
---
- آیا قرآن در زمینه ی اعتقاد گزینی دینی و مذهبی خطاب به عموم بشر است یا خطاب به قشرهای محدود؟
- چرا قرآن در زمینه ی دین گزینی و مذهب گزینی بویژه در زمینه ی گزینش اعتقادات دینی و مذهبی باکاربرد عبارت « أیها الناس » بشر را بدون قید و تخصیص با تاکید و تکرار بارها به خرد گرایی « تعقل » و اندیشه وری « تفکر» و ژرفا نگری و کاوشگری « تدبر » فرا خوانده است؟
- چرا قرآن در زمینه ی دین و مذهب گزینی خرد گریزی را بارها شدیدا تقبیح کرده و خرد گریزان را کر و لال و کور و نادان و پست تر و گمراه تر از چهار پایان توصیف کرده است؟
- آیا قرآن در این دنیا خطاب به عموم بشر و جهان شمول و زمان شمول است یا خطاب قرآن به قشرهای محدود در مکان محدود و مقطع زمانی محدود منحصر است؟
- چرا عبارت اضافی قرآنی « أهل الذکر» را برخی از مذاهب که خود را به اسلام منتسب می دانند در زمینه ی تشریح و تفسیر قرآن با کاربرد برخی از اوصاف قدسی نهان اثبات ناپذیر به عده ی محدودی از بشر که ده ها قرن پیش در گذشته اند منحصر می سازند؟
- چرا با سکوت مراجع دین شناسی و مراکز آموزش و تبلیغ دین ؛ انبوهی از اعتقادات غیر قرآنی من در آوردی و خرافی با ترویج جعلیات کفر آلود غیر قابل اثبات و ضد قرآن و عقل بنام دین و مذهب و با ابزار قرار دادن نام پیامبر اکرم و اهل بیت و عترت مطهر آن حضرت بی هیچ قید وشرط به اذهان توده های مردم متدین تزریق می شود و حکم آشکار قرآن در آیات 103 تا 106 سوره کهف و در آیه 65 سوره زمر و در بسیاری از آیات محکم و مفصل هشدارهای قرآن در این زمینه نادیده گرفته می شوند؟
- چرا علی رغم تاکید قرآن بر ضورورت برقراری اتحاد و همدلی و هماهنگی و همبستگی میان مسلمانان جهان برخی از فرقه های منحرف مانند وهابیها و سلفیهای متحجر جاهل و فرقه ی گمراه تشیع لندنی ، بنفع دشمنان بیگانه ، با ابزار قرار دادن نام دین و مذهب و پیامبر و اهل بیت مظلوم آن حضرت ؛ پیوسته روی کوس منحوس فتنه و تفرقه ی شیطان پسند می کوبند و کشتار و ویرانگری و آوارگی میلیونها مسلمان و پیامدهای شوم این رفتارهای ضد بشری را در جهان اسلام بنفع استکبار و صهیونیسم رواج می دهند و هیچ اقدام روشنگر علمی وهیچ اعتراض عملی صادقانه از مراجع دین شناسی و مراکز آموزش و تبلیغ دین و مذهب در مقابل این همه جفا ، که به دین و مذهب و پیامبر واهل بیت آن حضرت روا داشته می شود ، از این مراجع و مراکز بظاهر مسئول بر نمی خیزد؟
- صدها چراهای دیگر در این زمینه ها وجود دارند که سرنوشت مسلمانان جهان را بنفع دشمنان بیگانه دگر گون و نابود می کنند ولی هیچ حرکت و جنبش صادقانه ی اسلام دوست و انسان دوست با دوامی برای اصلاح این خرابیها و تخریبها در جهان اسلام دیده نمی شود.

پیروی از تفسیر وارونه ی حدیث ثقلین چه پیامدهای شومی در دنیا و آخرت برای بشر دارد؟
---
دقت و تدبر کنیم!!! تفسیر حدیث ثقلین اگر با داده های آیات پیامبر شناسی قرآن که حدود وظیفه ی دینی و حدود توان و دانش پیامبر را آشکار بیان می کنند در تضاد باشد؛ نتیجه ی اصرار بر پیروی از این گونه تفسیر دهان کجی به محکمات مفصل قرآن و اصرار بر مخالفت گستاخانه با دستورات صریح و غیر قابل انکار یگانه ذات اقدس خداوند جهان هستی و گناه کبیره ی نابخشودنی است .
پایبندی بر پیروی از چنین تفسیر وارونه ای بحکم آشکار خداوند در قرآن در آیات محکم و مفصل 103 تا 106 سوره کهف و آیه 65 سوره زمر و بسیاری دیگر از آیات هشدارهای قرآن ؛ پیروی از شیطان است.
سر انجام اصرار بر پیروی از تفسیر معکوس و نادرست حدیث ثقلین که با آیات محکم و مفصل پیامبر شناسی قرآن تضاد انکار ناپذیرآشکار دارد ؛ بی تردید بحکم هشدارهای بسیار قرآن ؛ نابودی و تباهی یک عمر نیکو کاری و دین داری بشر متدین است.
متدینانی که بر گناه کبیره ی پیروی از تفسیر نادرست و معکوس حدیث ثقلین که در تضاد آشکار با محکمات مفصل قرآن است اصرار می ورزند اگر پیش از مرگ با آگاهی به آیات پیامبر شناسی قرآن به خود نیایند و از چنین پیروی به درگاه خداوند توبه نصوح نکنند بی تردید بعلت بزرگی گناه به عذاب نابخشودنی ابدی دوزخ گرفتار خواهند شد.
چون آیات محکم و مفصل شناختهای فرهنگ دین داری و مذهب داری قرآنی و ترجمه ی درست این آیات همیشه در این دنیا در اختیار بشر اند و خداوند دستور صریح تدبر در این آیات را به بشر داده و بر پیروی از این آیات انکار ناپذیر سرشت نشین تاکید کرده و مراجع دین شناسی و مراکز آموزش و تبلیغ دین و مذهب را به آگاه سازی پیوسته ی مردم به این آیات موظف ساخته است ؛ حجت را بر بشر تمام کرده و در قیامت هیچ بهانه ای برای سرپیچی از این آیات را از بشر نخواهد پذیرفت و بشر را به تحمل پیامدهای شوم و پایان ناپذیر این سرپیچی محکوم خواهد کرد.

قدر و منزلت و اجر مراجع دین شناسی چگونه نزد خداوند ارزیابی می شوند؟
---
حضرات مراجع محترم دین شناسی و مذهب شناسی همه نیک می دانند و تردیدی ندارند که خداوند یگانه ذات اقدس دانا و حکیم مطلق وظیفه دینی پیامبر را در سر تا سر قرآن کریم در پیروی از وحی الهی قرآنی و ابلاغ و آموزش و بیان احکام و اعتقادات این وحی که به آن حضرت برای چگونگی تنظیم خدا پسندانه ی زندگی بشر در قرآن ارسال گردیده اند و بشرط یاد آوری همیشگی نویدها وهشدارهای قرآن در زمینه ی چگونی پیروی از این احکام و اعتقادات منحصر ساخته است .
خداوند نیز در قرآن چگونگی پاداش و اجر این وظیفه و مجازات فراتر رفتن از حدود این وظیفه را نیز به آن حضرت و برای پیروان دین الهی یاد آوری نموده است
جای هیچ تردید نیست که خداوند حکمت و خرد مطلق حجت را بر پیامبر اسلام و سایر پیامبران خود ، در چگونگی تبلیغ و آموزش و بیان جزئیات و حی خود بشرط عدم اقدام به افزودن یا کاستن از محتوا و جوهر این وحی با آیاتی محکم و مفصل و بی شبهه در شناختهای فرهنگ دین داری و مذهب داری قرآنی و در وحی به سایر پیامبران آشکار و سرشت نشین وبی هیچ گونه بغرنجی بیان کرده است .
بنا بر آنچه که با استدلال به آیات قرآن که باید برای همه ی قرآن شناسان از مراجع دین شناسی معروف باشند ؛ قدر و مزلت و پاداش و اجر اخروی مراجع دین شناسی با اندازه ی پایبندی آشکار آنان به لازمه های وظیفه پیامبر گونه خود در اثبات وجود همیشگی خود میان مردم برای جلوگیری از انحراف و کج روی آنان در زمینه دینداری و مذهب داری ارزیابی می شود .
این اثبات وجود بر طبق روشنگریها و رهنمودها و نویدها و هشدارهای ی محکم و مفصل قرآن در حالی خدا پسندانه خواهد بود که مرجع دین شناسی در تبلیغ و آموزش دین و مذهب خود را همیشه به آگاه سازی مردم به حد و مرزها و ملاک و معیارهای شناختهای فرهنگ دین داری و مذهب داری قرآنی مقید سازد و با یافته های غیر قرآنی خود و دیگران و در تضاد باداده های محکم و مفصل قرآن تبلیغ و آموزش دین را آلوده نسازد.
آلوده کردن آموزش و تبلیغ دین با یافته هابشری غیر قرآنی چنانچه با داده های قرآن و اصول استدلال عقلی ناهمانگ و نامنسجم باشد بی تردید مردم را به گمراهی می کشاند و حاصل دین داری و مذهب داری و نیکو کاری همه عمر آنان را بحکم آیات 103 تا 106 سوره کهف و آیه 65 سوره زمر و آیات بسیاری از هشدارهای محکم و مفصل قرآن به تباهی و نابودی می سپارد.
مراجع دین شناسی اگر تبلیغ و آموزش دین و مذهب را با داده های غیر قرآنی ضد قرآن و عقل ذهن بشر آلوده کنند بجای اجر و پاداش ؛ گناهان کبیره و پیامدهای شوم این گناهان در رزومه اعمال آنان بثبت خواهد رسید وچنانچه با وجود فرصت در این دنیا از این گناهان به درگاه خداوند توبه نکنند و اعلام پشیمانی ننمایند و به اصلاح خرابیهای کار خود نپردازند خود و پیروان خود را در قیامت بحکم قرآن بی تردید به عذاب الهی ابدی نابخشودنی دچار خواهند ساخت و هیچ شفاعتی آنان را از این عذاب رهایی نخواهد بخشید و نجات نخواهد داد .

• ناشناس

  جمعه ۵ آذر ۱۴۰۰ ۱۳:۰۴:۲۹ 0 0

  مراجع دین شناسی برای جلو گیری از گمراهی مردم باید پیوسته در حد توان مراقب دین داری مردم باشند
  ---
  دین داری و مذهب داری را اگر از احکام و اعتقادات محکم و مفصل قرآن و از خرد گرایی دور کنیم و نسبت به هشدارهای قران در این زمینه بی تفاوت باشیم بیقین بحکم صریح قرآن بجز گمراهی و اسیر شدن در دام ترفندهای شیطان و گرفتار شدن به عذاب الهی نابخشودنی در قیامت هیچ بازده دیگری نخواهدداشت .
  مهم ترین وظیفه ی مراجع دین شناسی آگاه کردن پیوسته ی مردم به حقایق احکام و اعتقادات و نویدها و هشدارهای سرشت نشین قرآن است که اگراین مراجع همیشه پیامبر گونه به میان مردم نیایند و آگاه سازی را پیوسته آشکار و رو رو در رو انجام ندهند در گناه کبیره ی گمراهی مردم سهیم می شوند و بعلت کتمان حقایق قرآن نفرین خداوند انانان را فرا می گیرد .

مراجع دین شناسی چگونه باید میزان مسئولیت شناسی حرفه ای خود را ارزیابی کنند؟؟؟!!!
---
خداوند در جای جای قرآن بارها با هشدار به بشر و حتی هشدار به پیامبران ؛ منفور ترین گناه نابخشودنی را شرک یا رقیب تراشی برای خود از آفریدگان ، که هیچ وجه مقایسه ای با یگانه ذات اقدس او ندارند ، دانسته است .
خداوند در قران مهم ترین اولویت وظیفه و مسئولیت پیامبران را از بدو بعثت با کمک شناختهای محکم و مفصل وحی الهی مبارزه ی عالمانه ی پیوسته علیه شرک و عادتهای مشرکانه ی بشر و تبیین اصول یکتا پرستی به بشر تعیین کرده است .
بر مبنای دو اصل قرآنی فوق نتیجه می گیریم که خداوند مهم ترین اولویت وظیفه و مسئولیت عالمانه ی مراجع و فقهای دین شناسی و مذهب شناسی را با رهنمودهای الهی شناختها و هشدارهای محکم و مفصل قرآن ؛ مبارزه ی عالمانه ی پیوسته ی آشکار علیه انواع رقیب تراشی برای خداوند و علیه انواع عادتهای مشرکانه ی آشکار که در سهیم ساختن افریدگان در ویژگیهای فرا طبیعی یگانه ذات اقدس او پیوسته با پیروی از انواع من در آوردیها و خرافات و جعلیات بشری متضاد با قرآن و عقل رخ می دهند ، تعیین کرده است.
مراجع دین شناسی و فقهای دین و مذهب باید میزان پایبندی خود به این آیه:« وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنْفِرُوا كَافَّةً فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ » ﴿ آیه ۱۲۲ سوره توبه ﴾ و میزان پیروی پیوسته ی خود از شناختها و هشدارهای قران در مبازه علیه شرک را ملاک و معیار ارزیابی مسئولیت شناسی و وظیفه شناسی حرفه ای خود قرار دهند.
این مراجع باید در تبلیغ و آموزش دین و مذهب ؛ آگاه سازی پیوسته ی متدینان به شناختها و هشدارهای قرآن را در عمل و با اثبات حضور همیشگی میان مردم در همه ی مناسبتهای ذی ریط ، بعنوان اصل خدا پسندانه ی شناخت و تشخیص میزان مسئولیت شناسی حرفه ای خود و برای تشخیص پایبندی خود به این مسولیت همیشه نصب العین قرار دهند .
ملاک و معیار ارزیابی میزان وفا داری مراجع دین شناسی و فقهای دین و مذهب به حرفه ی تبلیغ و آموزش دین و مذهب و ملاک و معیار ارزیابی میزان امانت داری آنان در این حرفه ی مقدس که از جانب خداوند برای انان تعیین گردیده است بی تردید از میزان مسئولیت شناسی و وظیفه شناسی آنان در این حرفه ی قرانی و در پایبندی همیشگی آنان به لازمه های قرآنی این حرفه مشخص و آشکار می گردد.
پاداش و یا بازخواست مراجع دین شناسی و فقهای دین و مذهب در این زمینه با همین ملاک و معیار ، که حجت الهی است برآنان ، نیز ارزیابی می شود.

اجتهاد فقهی به کشف مصادیق احکام ثابت قرآنی محدود است
---
هر اجتهاد فقهی بنام دین و مذهب ، بجز در کشف مصادیق حقیقی جدید برای احکام قرانی ، که باید با اصول درست و سلیم منطق عقلی مطابقت بی نقص داشته باشد ؛ چناچه در غیر از این مصادیق و در ابتکار احکام غیر قرآنی انجام گیرد ؛ اجتهاد من در اوردی برخاسته از دانش ناچیز و ناقص ذهن ناتوان بشر است .
چنین اجتهای نمی تواند بعلت مقایسه نابذیر بودن علم بی کران خداوند که تمام حقایق جهان هستی فرا می گیرد با دانش ناچیز ذهن ناقص بشر که توان دست رسی به کمال حقایق کلی و جزئی حتی کوچک ترین چیز در جهان را ندارد ؛ هیچ رشته ی خویشاوندی با دین قرآنی خداوند ندارد و نمی توان متدینان را به پایبندی به نتایج این اجتهاد ملزم ساخت و بهمین دلیل این اجتهاد هیچ ارزش دینی و مذهبی و هیچ شایستگی برای ابتکار احکام غیر قرانی را نمی تواند داشته باشد .
دانش ناچیز فقها ، بعلت ناتوانی طبیعت بشری آنان از رسیدن به تمام کلیات و جزئیات حقیقت هیچ چیزی در جهان در مقایسه با علم جهان شمول بی کران و بی نقص خداوند که تمام جزئیات و کلیات همه ی حقایق آفریدگان را فرا می گیرد، بحکم عقل هرگز نمی تواند به آنان اجازه دهد بجای خداوند برای دین قرانی او احکام و اعتقادهای جدید ابتکار کنند و به دین خداوند بیافزایند.
اگر فقیه حق داشت خارج از قرآن غیر از کشف و استنباط مصادیق جدید برای احکام قرآنی ثابت بنام دین و مذهب از دانش ناچیز ذهن محدود و کم ظرفیت خود احکام جدید ابتکار کند خداوند در آیه: ﴿ ۳ سوره مائده ﴾ اکمال دین و اتمام نعمت را اعلام نمی نمو ؛ بلکه آشکار و رسا می گفت پیامبر ، که او را در قرآن چند بار با تاکید تنها به تبعیت از وحی قرآنی ملزم ساخته ، و امامان و فقها نیز خارج از قرآن برای دین و مذهب تا قبل از قیامت حق دارند و می توانند احکام جدید ابتکار کنند .
با تاکید خداند دانای مطلق در قرآن که آشکار و رسا می فرماید: « وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي وَمَا أُوتِيتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِيلًا » ﴿ آیه ۸۵ سوره إسراء ﴾ و همچنان با تاکید در قرآن می فرماید : « وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا ﴿ آیه ۳۶ سوره إسراء ﴾ و نیز بحکم عقل محال است خداوند یگانه ذات اقدس حکیم و دانای مطلق ؛ به پیامبر و امامان و فقها با ظرفیت ذهن طبیعی محدود بشری که دارند و در آیات مذکور به آن اشاره شده است و همچنان بعلت نداشتن هیچ دست رسی به کمال حقایق جزئی و کلی حتی کوچک ترین چیز در این جهان ؛ اجازه و حق دهد ، براِی دین او که به کمال رسیدن آن را در آیه ۳ سوره مائده اعلام نموده ، خارج از وحی قرآنی ؛ احکام و اعتقادات جدید ابتکار کنند و دین ساده و رسای ذات اقدس او را با انبوه احکام و اعتقادات برخاسته از اندیشه های ذهن بشری محدود و ناتوان خود بغرنج و غیر قابل درک و اثبات ناپذیر سازند.

ملاک ارزیابی افراد در قیامت چیست؟
---
نزد خداوند یگانه دانای مطلق ملاک حیاتی تاثیر گذار و سرنوشت ساز در ارزیابی افراد در قیامت هرگز شکل و رنگ لباس و القاب دنیوی آنان که ساخته و پرداخته ی اندیشه های ناچیز و ناقص ذهن بشر اند نیست .
ملاک ارزیابی افراد در قیامت فقط میزان و اندازه ی تطابق یا اختلاف رفتار و گفتار و پندار آنان با شناختهای محکم و مفصل اصیل وحی الهی است و بس.
حرف و سخن حق و ناحق را هرگز نمی توان از لباس و القاب دنیوی افراد بشر شناخت و تشخیص داد.
حرف حق و ناحق را تنها از میزان پایبندی یا سرپیچی افراد نسبت به شناختهای فرهنگ اصیل دین داری و مذهب داری وحی تحریف نشده ی الهی می توان شناخت و تشخیص داد.
برای شناخت و تشخیص حق از نا حق باید به شناختهای محکم و مفصل فرهنگ اصیل دین داری و مذهب داری وحی تحریف نشده الهی که شناختهای محکم و مفصل قرآن تجسم حقیقی این وحی است همیشه آگاه بود و به این شناختها عالمانه و با صداقت رفتار و گفتار و پندار خود را سازمان دهی کرد.
مهم ترین وظیفه تخلف ناپذیر پیامبر گونه ی همه ی مراجع دین شناسی و همه ی مراکز آموزش و تبلیغ دین ، برای مصون نگه داشتن دین داری و مذهب داری مردم از انحراف و تباهی ؛ سازمان دهی آموزش دین و مذهب با یاد آوری مکرر وهمیشگی این شناختها بصورت موضوعی علمی با زبان گویا و رسا و درخور همه ی سطوح علمی به متدینان در همه ی رسانه همگانی و در همه ی مناسبتهای دینی و مذهبی و در همه ی سطوح آموزشی است.
اگر همیشه به چنین وظیفه ای با سازماندهی علمی و با مسئولیت شناس بعنوان اولویت ضروری و حیاتی آموزش دین و مذهب عمل می شد ؛ هرگز انبوه من در آوردیها و خرافات و جعلیات بشری ضد قرآن و عقل بگونه ای روز مره بنام دین و مذهب رواج نمی یافتند و دین توحیدی قرآنی ساده ی خداوند و مکتب توحیدی تشیع ناب نهج البلاغه ای علوی را تا این حد که آشکار است بغرنج و نا مفهوم و منفور نمی ساختند.

قران وظیفه ی مراحع دین شناسی و فقهای دین را چگونه توصیف کرده است؟
---
دانش ناچیز بشر حتی پیامبران بنا به تاکیدهای فراوان قرآن در سطحی نیست که بتواند بجای علم بی کران خداوند که همه جزئیات و کلیات جهان هستی را فرا می گیرد نسبت به مسایل فرا طبیعی دین خداوند نظر دهد.
بنا بر اصل بدیهی غیر قابل انکار فوق که قرآن آن را بارها در آیاتی بسیار تاکید کرده است ؛ بشر حتی پیامبران حق ندارند برای هم نوعان خود بنام دین و مذهب خارج از قرآن پیوسته احکام و اعتقادات جدید ابتکار کنند.
فرایند دخالت غیر وحیانی بشر در دین خداوند این همه فلسفه بافیهایی است که هیچ دلیل قطعی الدلاله ای در قرآن برای اثبات و تایید آن نیست .
دخالت بشر در دین خدا با انبوه من در آوردیها و خرافات و جعلیات متضاد با محکمات مفصل قرآن و غیر قابل اثبات با اصول متین استدلال عقلی ؛ بجز بغرنجی و بد نامی و سر در گم و گمراه کردن متدینان و بیزار کردن صدها میلیون از خردگرایان بشر حقیقت گرا از دین و مذهب با صدها هزار سئوال بی جواب هییچ بازده دیگری نداشته است .
بنا به تاکیدهای فراوان خداوند در قرآن دانش ناچیز بشر حتی دانش پیامبران در مقایسه با علم جهان شمول خداوند عددی نیست که به او حق و اجازه بدهد برای دین خدا خارج از وحی اصیل تحریف نشده ی خداوند احکام و اعتقادات ابتکار کند.
خداوند بر نعمت اکمال دین ساده ی خود در آیه 3 سوره مائده حجت کامل و بی نقص بودن احکام و اعتقادات دین توحیدی خود را و بی نیاز بودن این دین از هر حکم و اعتقاد غبر قرآنی جدید برای بشر به اتمام رسانده و به او ابلاغ نموده است .
مراجع دین شناسی و فقهای قرآن شناس مسلمان بحکم خداوند در آیه 122 محکم سوره توبه مکلف اند با آگاهی به ملاکها و معیارها و حد و مرزها و نویدها و هشدارهای شناختهای محکم و مفصل فرهنگ دین داری و مذهب داری قرآنی با استنباط مصادیق حقیقی احکام و اعتقادات این شناختها ؛ مسلمانان و غیر مسلمانان از اقوام خود را به شناختهای قرآن پیوسته آگاه سازند و نسبت به پیامدهای شوم دنیوی و اخروی سرپیچی از این شناختها اقوام خود را همیشه هشدار دهند .
بحکم شواهد قرآنی در آیات پیامبر شناسی و بحکم عقل ؛ عاید ضمیر غایب جمع در فعل « رجعوا » در آیه 122 سوره توبه حتما خود فقها هستند که می باید هرگاه به سوی اقوام خود رفتند شناختهای دین را در میان اقوام خود پیوسته تبلیغ نمایند و اقوام خود را نسبت به پیامدهای شوم سرپیچی ار احکام و اعتقادات شناختهای دین قرآنی خداوند با هشداهای قرآن هشدار دهند.
اگر عاید ضمیر مذکور را اقوام بدانیم ؛ با لحاظ زمان و مکان ملاقات و تعداد ملاقات کنندگان و ملاحاظات ذی ربط دیگر ؛ هیچ فرایند مثبت و سازنده ی فراگیر همیشگی در دین آموزی از ارجاع دادن توده های مردم به فقها با این گونه آموزش محدود هرگز به دست نخواهد آمد.
آیه مذکور مرجع دین شناسی و فقیه را موظف و ملزم می سازد برای آموزش شناختهای فرهنگ دین داری و مذهب داری دین به توده ها مردم خود به سوی اقوام خویش بروند و این تودها را به شناختهای مذکور پیوسته آگاه سازند.
رویه ی سئوال بر انگیر رایج میان مراجع دین شناسی و فقهای دین در آموزش دین و مذهب شرایط لازم دین آموزی فراگیر را که در آیه فوق آمده به آنها اشاره شده است هرگز بگونه ای که خدا پسندانه باشد فراهم نمی سازد.
نیتجه حتمی این رویه معکوس ؛ بجز حاکمیت من در آوردیها و خرافات و جعلیات ضد قرآن و عقل بر دین داری و مذهب داری صدها میلیون از مردم و پیامدهای شوم دنیوی و اخروی این حاکمیت برای متدینان و همچنان بیزاری خردگرایان از دین و مذهب و رواج کاسبی حرام دین فروشی چیز دیگری نیست .