آیتالله جوادی آملی خطاب به طلاب: نه بیراهه بروید و نه راه کسی را ببندید
آیت الله جوادی آملی خطاب به طلاب تاکید کرد: نه بیراهه بروید و نه راه کسی را ببندید، نیاز جامعه و اقتصاد و مردم را با رعایت ادب و اخلاق، حل کنید و اساس کار این است که تمامی کارهایتان، قربة الی الله و برابر دستور الهی باشد.
همزمان با سالروز ولادت پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) و امام جعفر صادق علیه السلام، آیین عمامه گذاری جمعی از طلاب توسط آیت الله العظمی جوادی آملی برگزار گردید.
آیت الله جوادی آملی در این جلسه بیان داشت: خصیصهای که در پیامبر گرامی اسلام و اهلبیت عصمت و طهارت هست در هیچ کس نیست، شاید کسی راهنمای خوبی است و حتی بر فرض که سراج و چراغ باشد، اما صراط نیست و سراج اگر شمس هم باشد تا «صراط» نباشد، بی ارزش است.
وی اظهار داشت: پیامبر گرامی اسلام و اهل بیت عصمت و طهارت، صراط هستند، و راه خدا، راه فطرت، راه سلامت جامعه، راه بهشت را پیامبر و امامان نشان میدهند، چرا که وحی است که راه را مشخص میکند و تنها کسی که از راهی که آمده ایم و به راهی که میرویم با خبر است، خدا و پیغمبر هستند.
آیتالله جوادی آملی اظهار داشت: پیامبر و امامان معصوم، هم سراج اند، هم صراط اند، مانند یک بزرگراهی که خودش هم روشن هست و شما باید درس بخوانید تا سراج شوید، راه را نشان دهید، چرا که صراط اینهایند، میزان اینهایند.
آیتالله جوادی آملی در توصیهای به طلاب جوان بیان داشت: مبادا از خودتان غافل باشید، شما میتوانید چراغ خوبی باشید، روش ما صراط نیست، سراج است و باید تمام توجهتان به این باشد تا با رفتار و گفتار خود راه را نشان دهید، همین بزرگراهی که قرآن و اهلبیت عصمت و طهارت به ما معرفی کرده اند، صراط مستقیم و میزان الاعمال ما، ۱۴ معصوم هستند که شما وابسته به اینها هستید، نه بیراهه بروید و نه راه کسی را ببندید، نیاز جامعه و اقتصاد و مردم را با رعایت ادب و اخلاق، حل کنید و اساس کار این است که تمامی کارهایتان، قربة الی الله و برابر دستور الهی باشد.
وی بیان داشت: غفلت جامعه این است که خودشان را فراموش کرده اند، اینکه از کجا آمده ایم و به کجا میرویم! اکثریت مردم به این فکر نیستند که آیا ما مثل یک درختی هستیم که پس از چندی خشک شده و هیزم میشود یا مثل یک مرغی هستیم که با مرگ، پرواز میکنیم، آنچه بشر و جامعه غربی را گرفتار کرده است همین غفلت است.
حرف های کلی و مبهم بدون مشخص نمودن مصادیق که هر کسی میتونه برداشت خودش را از این حرف ها داشته باشه
تا زمانی که از آگاهی به حقیقتهای محکم و مفصل شناختها و هشدارها و نویدهای انسان ساز حیاتی و سرنوشت ساز خداوند در قرآن گریزان باشیم و در دین داری و مذهب داری از این حقیقتها صادقانه پیروی نکنیم تردیدی نیست اگر از این بزرگترین گناه توبه نکنیم و به عدم بازگشت به این گناه صادقانه به خدا تعهد ندهیم ؛ در دام ترفندها و نیرنگهای شیطان که در لفافه دین و مذهب در تضاد آشکار با این حقیقتها به ذهن ناتوان ما تزریق می کند اسیر خواهیم ماند و بجز گمراهی دین زدا و گرفتاریهای پایان ناپذیر سخت و هلاکت بار این گمراهی و سر در گمی و محرومیت همیشگی از آسایش و آرامش مادی و معنوی روحی و روانی در دنیا و عذاب ابدی پایان ناپذیر پس از این دنیا بازده دیگری برای ما نخواهد داشت .