خون شهدای کربلا؛ منشأ ظهور حضرت مهدی (عج)

 اصغر طاهرزاده در کتاب «فلسفهٔ حضور تاریخی حضرت حجت (عج)» آورده است:

نگاه کنید به واقعی‌ترین صحنهٔ تاریخ یعنی به مهدی موعود (عج) و بگویید: «اَیْنَ الطّالِبُ بِدَمِ الْمَقْتولِ بِکَرْبَلا» یعنی؛ کجاست آن کس که انتقام خون‌های ریخته شده در کربلا را خواهد گرفت.

این یک اعتقاد بزرگ توحیدی است که خون شهدای کربلا منشأ ظهور حضرت مهدی (عج) می‌شود و آن حضرت انتقام آن خون‌ها را از فرهنگی که به قتل امام حسین(ع) و اصحاب او مبادرت ورزید، می‌گیرد.

اگر نتوانیم این نکته را به‌خوبی در عقیدهٔ خود جای دهیم، خدا، امام حسین (ع) یا حضرت حجت (عج) را نمی‌شناسیم.

امام حسین (ع) خوب می‌داند این خونی که در کربلا بر زمین ریخت، در ثمرهٔ نهایی تاریخی خود غوغا می‌کند؛ امام حسین (ع) قدر خودش را می‌داند و به همین جهت خون‌ها را به آسمان می‌پاشید و راوی می‌گوید: به خدا قسم یک قطره از آن خون‌هایی که به آسمان پاشید به زمین برنگشت؛ یعنی این خون‌ها، زمینی نیست که پس از مدتی فراموش شود، بلکه منشأ تحولی بزرگ خواهد شد و زمینهٔ ظهور حجت خدا را فراهم می‌کند و لذا بر اساس همین عقیده می‌گوییم کجاست آن گوهر نتیجهٔ کار همهٔ انبیاء و اولیاء که عملاً خون‌های شهدای کربلا را به ثمر خواهد رسانید؟