جرعه ای از نهج البلاغه: عبرت از مرگ یاران

امام دنبال جنازه اى مى رفت شنید مردى مى خندد، فرمود: گویا مردن در این جهان را براى غیر ما ثبت کرده اند، و انگار حق بر غیر ما واجب شده، و خیال مى کنى مردگانى که مى بینیم مسافرانى هستند که به زودى به جانب ما بازمى گردند، آنان را در قبرهایشان مى نهیم و ارثشان را مى خوریم، گویى ما پس از آنها جاودان خواهیم بود، که پند پنددهندگان را از یاد بردیم، و نشانه هر بلاى سخت و سنگین شدیم.

حکمت 122

منبع: تسنیم

1981