بفرمایید خیار شاخدار با لیموی خاویاری

تا به حال خیار شاخدار خورده‌اید؟ توت‌فرنگی آناناسی چطور؟ اسم خاویار ‌لیمو به‌گوش‌تان خورده؟ نظرتان درباره موز انگشتی چیست؟ اگر فکر می‌کنید این‌ها چند تا اسم من‌درآوردی هستند که روی میوه‌های معمولی گذاشته‌ایم، کاملاً در اشتباهید. خیار شاخدار در واقع اصلاً خیار نیست، یک میوه زرد رنگ تقریباً به اندازه یک انبه بزرگ است که روی پوستش برآمدگی‌های شاخدار دارد و اسم اصلی‌اش هم «کیوانو» است که به خیار شاخدار هم معروف است. گوشت ژله‌ای دارد و ترش مزه است. توت‌فرنگی آناناسی هم اسم دیگرش «پایین بری» است و جزو گران‌ترین و لوکس‌ترین میوه‌های موجود در دنیاست. این توت‌فرنگی سفید است و خال‌های قرمز دارد و خصوصیتش این است که در برف هم میوه می‌دهد و اینجور که می‌گویند خیلی خوشمزه است.

حالا می‌رسیم به خاویار لیمو؛ اسم دیگرش لیمو‌انگشتی است. میوه کوچک و بیضی شکلی که وقتی آن را از وسط می‌شکافید، دانه‌هایی مثل تخم ماهی از آن بیرون می‌آید. موز انگشتی هم همان‌طور که از اسمش پیداست، موزی درست به اندازه یک انگشت است که ادعا می‌شود خوشمزه‌ترین موز از‌ نژاد موزهاست.
این‌ها تنها نمونه‌هایی از میوه‌های عجیب و غریبی است که این روزها خیلی‌ها برای امتحان کردن‌شان تمایل نشان می‌دهند. انواع دیگری هم هست مثلاً «گواوا» که میوه‌ای گوشتدار به رنگ قرمز یا زرد است و داخلش دانه‌هایی شبیه انگور دارد که می‌گویند در شمال ایران هم بار می‌دهد. «رامبوتان» یا «سرخالوی مژکی» هم یکی دیگر از آنهاست. این میوه شبیه یک گوی پشمالوی قرمز است که وقتی بازش می‌کنید، یک کره سفید در آن نمایان می‌شود.
«سورسوپ» میوه دیگری است که اندازه یک خربزه کوچک است و محتویات داخلش طعم بستنی دارد. «منگوستین» یا ملکه میوه‌ها هم اگر بخت یارتان باشد ممکن است از نزدیک ببینید. میوه‌ای که ظاهری شبیه بادمجان دلمه‌ای دارد و وقتی پوستش را بکنید، با لطیف‌ترین و لذیذترین میوه دنیا مواجه خواهید شد. به این اسم‌ها، «چیکو»، «دراگون فروت»، «پشن فروت»، «کارامبولا»، «جک فروت»، «کاستارد اپل»، «گراندیلا» و «شوگراپل» را هم اضافه کنید که برای هرکدامشان فهرستی از خواص و ویژگی‌ها عنوان شده. لابد فکر می‌کنید اینها که میوه‌های خارجی است و اصلاً به ما چه ربطی دارد؟! نوش جان هر که ساکن کشورهایی است که میوه‌های بومی‌اش این‌ها هستند. اما باید به عرضتان برسانیم که تمام این میوه‌ها همین‌جا در دسترس است. حالا نه در دسترس دسترس. قطعاً نمی‌توانید به نخستین تره‌بار یا میوه فروشی سر راهتان مراجعه کنید و بگویید بی‌زحمت یک کیلو «لیچی» بدهید یا «سالاک» خدمت‌تان هست؟
گرچه در بعضی میوه فروشی‌ها می‌شود ملون، آووکادو یا میوه ستاره را پیدا کرد اما انواعی دیگر که در بالا از آنها نام برده شد، قطعاً هرجایی پیدا نمی‌شود.
سوپرمارکت یکی از مراکز خرید لوکس تهران ، جایی است که می‌شود سراغ اینجور میوه‌ها را گرفت. همان جایی که یک بسته کوچک بلوبری، 80 هزار تومان قیمت دارد و قیمت همان مقدار رَزبری 100 هزار تومان است. البته برایتان یک پیشنهاد ویژه هم دارند و آن دیس میوه استوایی است که شامل میوه‌هایی همچون پاپایا، میوه اژدها، رامبوتان، پشن ‌فروت و لونگان است که همگی را خرد کرده و مرتب چیده و روی آن را سلفون کشیده‌اند و 350 هزار تومان هم قیمت دارد.
متصدی فروش می‌گوید: «این تازه تخفیف خورده وگرنه قیمت اصلی‌اش 450 هزار تومان است.» آدم با خودش فکر می‌کند مگر یک دیس میوه اندازه متوسط با این قیمت مشتری هم دارد؟! متصدی می‌گوید: «بله که دارد. ما هر روز از این دیس‌ها درست می‌کنیم و فروش می‌رود. وقت‌هایی که مناسبتی باشد، فروش بیشتر هم هست. خیلی‌ها برای خواستگاری رفتن یا مناسبت‌هایی شبیه آن از این دیس‌ها می‌خرند که خب خیلی توی چشم است. هرجا بروید میهمانی و یکی از اینها ببرید به هرحال خیلی به چشم میزبان می‌آید چون همه می‌دانند گران است.»
میوه‌های لوکس وارداتی مشتری خودشان را دارند. این را می‌شود از کامنت‌های زیر پست‌های اینستاگرامی یکی از صفحه‌های فروش این نوع میوه‌ها فهمید. ابراز تأسف از اینکه فلان میوه وارداتی، تمام شد و دیگر موجود نیست. پرسیدن قیمت‌ها و اینکه چطور در کوتاهترین زمان ممکن می‌شود میوه‌ها را برایشان ارسال کرد.
گاهی پیشنهادهای ویژه هم دارند. مثلاً یک باکس میوه استوایی کوچک مخصوص میهمانی که در حالت عادی 300 هزار تومان قیمت دارد و شامل چند تکه میوه است، تا 240 هزار تومان هم می‌رسد و این به منزله یک تخفیف استثنایی است یا یک عدد «پاملو» را که 49هزار تومان قیمت دارد، با تخفیف می‌شود 39 هزار تومان خرید یا اینکه 400 گرم هویج امریکایی را در فروش ویژه می‌توانید 18 هزار تومان بخرید و نوش جان کنید.
«شما فکر می‌کنید این میوه‌ها مشتری ندارند اما خواهانشان زیاد است وگرنه چرا باید اصلاً واردشان کنیم؟» این را مسئول فروش یکی از شرکت‌های وارد‌کننده میوه می‌گوید و ادامه می‌دهد: «قطعاً که جامعه هدف ما قشر مرفه و متوسط رو به بالاست. بعضی‌ها مشتری دائم هستند و بعضی‌ها از سر کنجکاوی تمایل به امتحان این نوع میوه‌ها و محصولات دارند. بعضی‌ها هم دنبال خواص درمانی هستند. مثلاً میوه‌ای هست به اسم «گارسینیا کامبوجیا» که شاید اسمش را در کانال‌های ماهواره شنیده‌ باشید، چون قرصش را خیلی تبلیغ می‌کنند. مصرف این میوه باعث می‌شود آنزیمی به‌نام سیترات لیاز که در بدن باعث تولید چربی می‌شود، از کار بیفتد. این میوه در لاغری معجزه می‌کند و خب کسی که خواصش را بداند برای مصرفش علاقه نشان می‌دهد یا مثلاً همین آووکادو که البته دیگر همه جا پیدا می‌شود، خواص فوق‌العاده‌ای روی پوست و زیبایی دارد و خیلی آرایشگاه‌ها و مراکز زیبایی از آن برای ساخت انواع ماسک‌ها استفاده می‌کنند.»
واردات میوه‌های گرمسیری و علاقه مردم به خرید آنها، می‌تواند گزینه خوبی برای فعالیت کشاورزان داخل در این بخش باشد. حتماً می‌خواهید بگویید ما که شرایط پرورش این میوه را نداریم. اگر به چابهار سفر کرده باشید البته نظرتان عوض می‌شود؛ اقلیمی متفاوت که در هیچ نقطه ایران مشابه‌اش را نخواهید دید. موز، انبه، کنار، نارگیل و خرما از جمله محصولات گرمسیری هستند که در این منطقه کشت می‌شود اما چابهار قابلیت‌های دیگری هم دارد. بر اساس اعلام جهاد کشاورزی چابهار، بیش از 2هزار هکتار از زمین‌های این شهرستان زیر کشت میوه‌های گرمسیری است و سالانه بیش از 29 هزار تن انواع محصول از آن برداشت و روانه بازار می‌شود.محمد بلوچ، کارشناس کشاورزی در چابهار در این باره چنین می‌گوید: «منطقه چابهار و کنارک استعداد زیادی برای پرورش انواع میوه‌های گرمسیری نظیر چیکو، گواوا، پالسا و پاپایا دارد و در حال حاضر هم در مناطقی از استان خصوصاً شهرستان سرباز کشت می‌شود. اقلیم سیستان و بلوچستان طوری است که همزمان خشکسالی و سیل را در جنوب استان داریم که هردو این پدیده‌ها خسارت‌های زیادی را به بخش کشاورزی وارد می‌کنند و مانع رشد بخش کشاورزی است. تولید میوه‌های گرمسیری با این تنوع فقط در سیستان و بلوچستان امکانپذیر است و اگر روی این قضیه سرمایه‌گذاری شود، هم نیاز بخش داخلی تأمین می‌شود و هم می‌توانیم صادرات داشته باشیم. با بررسی استعدادهای کشاورزی، می‌توان تولید محصولات کشاورزی را در استان افزایش داد و از حالت محدود تولید بعضی میوه‌ها خارج شد.»
تازه‌ها همیشه جذابند. اسم‌های عجیب و غریب، کنجکاوی آدم را برمی‌انگیزند. خیلی‌ها که میوه‌های خاص گرمسیری را امتحان کرده‌اند، می‌گویند کاملاً بی‌مزه بوده‌اند و به هیچ عنوان به پای میوه‌های معمول خودمان نمی‌رسند، با این حال وسوسه امتحان کردن، زیبایی و رنگ و لعاب چشمگیر، پز دادن با میوه‌های لاکچری و همچنین بهره‌مندی از خواص آنها، دلایلی است که خیلی‌ها را به سمت خریدشان می‌کشاند؛ حالا می‌خواهد خیار شاخدار باشد یا لیموی خاویاری.

15