رهایی از شر وسایل اضافی با چند راهکار!
اگر شما هم گاهی ساعت‌ها مشغول جمع و جور کردن و گردگیری چیز‌هایی هستید که نه نیازی به آنها و نه علاقه ای به آنها دارید، مطلب زیر را بخوانید.
تعداد زیادی سیدی از سال‌ها پیش در کشوی کمدتان است؟ فیش‌های برق، گاز و ... ۱۰ سال پیش را هنوز نگهداری می‌کنید؟ حتی لامپ‌های سوخته را هم به بازیافت نداده‌اید؟ گاهی ما آن چنان محصور روتین‌های مان می‌شویم که دیگر نمی‌بینیم خیلی از چیز‌هایی که دوروبرمان در محل کار، خانه و ... داریم دیگر هیچ ضرورتی ندارند. گاهی هم توان دور ریختن خرت و پرت‌های اضافی و بی‌مصرف را در خود نمی‌بینیم. مانع دیگری که اجازه نمی‌دهد از شر وسایل بی‌مصرف خانه‌مان رها شویم، ناتوانی در «دل کَندن» است، چون فکر می‌کنیم ممکن است روزی به کارمان بیایند، نگه‌شان می‌داریم. در ادامه به یکی از دلایل کمتر شنیده شده دور نریختن وسایل اضافی و توصیه‌هایی برای حل این مشکل اشاره خواهیم کرد.
عادت کردن به وسایل اضافی!
یکی از دلایل مهمی که وسایل بی‌مصرف را دور نمی‌اندازیم این است که این خرت و پرت‌ها نقشی غیر از آن چه قرار بوده داشته باشند، پیدا می‌کنند و به این ترتیب به آنها عادت می‌کنیم، یعنی هدف‌مان از ابتدا چیز دیگری بوده، اما حالا هدف رها شده و عادتش برای‌مان باقی مانده است. مثلا روان شناسی می‌گوید مراجعه کننده‌ای داشته که مجموعه بزرگی از DVDهای مربوط به آشپزی را جمع آوری کرده بود که استفاده‌ای از آنها نمی‌کرد. چیزی که او می‌خواست یاد گرفتن آشپزی به صورت کامل و حرفه‌ای بود، اما حالا به جای این که چیزی یاد بگیرد، تمرین کند و مهم‌تر از همه به کارش بیاید، فقط DVDهای بیشتر و بیشتری می‌خرید و تلنبار می‌کرد! آدم‌ها معمولا به این وسایل بی‌مصرف به عنوان نوعی مزاحم و تقریبا یک جور تنبیه برای خود بابت این که چرا کاری را انجام نداده‌اند، می‌چسبند که البته اغلب ناخودآگاه است. اما همه این‌ها موانع معمولی هستند که شما باید بر آنها غلبه کنید، چون این خود تنبیهی هرگز شما را به نتیجه نمی‌رساند.
آگاهی و بینش خود را شفاف سازی کنید
بهترین انگیزه برای خلوت کردن پیرامون‌تان و رها شدن از خرت و پرت‌های بی‌مصرف این است که آگاهی درستی از علت وجود آنها داشته باشید.
می‌توانید از خودتان بپرسید با نبودن شان چه چیزی را واقعا از دست خواهید داد؟ مثلا مدام این نکته مهم را به خود بگویید که آشفتگی و شلوغی محیط زندگی، وقت و انرژی‌تان را می‌گیرد و باعث استرس‌های بی‌دلیل می‌شود. ریخت و پاش‌های اطراف شما اجازه نمی‌دهد عملکرد خوبی داشته باشید و در لحظه زندگی کنید و لذت ببرید.
کم کم شروع کنید
طبیعی است که آشفتگی و پریشانی شما مانع اقدام‌تان برای شروع شود؛ بنابراین باید با قدم‌های کوچک شروع کنید. مثلا شاید بهتر باشد هر روز یک وسیله را که به آن نیازی ندارید به کسی که نیاز دارد ببخشید. یک کیسه زباله بزرگ بردارید و هر چه سریع‌تر آن را از دور ریختنی‌هایی که تردیدی در رها شدن از دست‌شان ندارید، پُر کنید. مثلا فیش‌های قدیمی، مواد غذایی و دارو‌هایی که تاریخ مصرف‌شان گذشته، جعبه‌های خالی و ....
کمی احساس گناه کنید
تا به حال به این فکر کرده‌اید ممکن است وسیله‌ای یا چیزی را در کمدتان نگه داشته باشید که هرگز به کارتان نمی‌آید، اما احتمالا فرد دیگری به آن نیاز دارد؟ اگر این طور است، احساس گناه نمی‌کنید؟ واقعا دوست ندارید با بخشیدن این وسایل بی‌مصرف، هم کمد خودتان را خلوت و هم نیاز یک نفر دیگر را برطرف کنید؟
یک جعبه زمان‌دار برای خود ایجاد کنید
اگر برای دور انداختن یک سری از چیز‌ها واقعا مشکل دارید، آنها را در جعبه‌ای بگذارید و روی جعبه یک تاریخ انقضا بنویسید، مثلا: «اگر تا خرداد ۱۴۰۱ استفاده نشد، این جعبه اهدا خواهد شد». جعبه را جایی در خانه‌تان نگه دارید. وقتی تاریخ مد نظر رسید و تا آن زمان سراغ چیزی در آن جعبه نرفته بودید، محتویات آن را ببخشید.
درصورت نیاز درخواست کمک کنید
گاهی بزرگ‌ترین مانعی که بر سر راه رها شدن از چیز‌های بی‌مصرف در خانه‌تان قرار دارد این است که به کمک یک نفر دیگر نیاز دارید، اما این را نمی‌دانید. گاهی فقط یک دوست خوب و دلسوز یا یکی از اعضای خانواده کافی است تا به شما در این کار کمک کند. کسی که انتخابش می‌کنید نباید قضاوت‌تان کند و بلد باشد سوال‌های به درد بخور از شما بپرسد، مثلا: «آیا واقعا این وسیله را دوست داری؟ آیا از آن استفاده می‌کنی؟ واقعا فکر می‌کنی تا دو سال آینده از آن استفاده خواهی کرد؟ اگر این را دور بیندازی فکر می‌کنی فردا دوباره آن را می‌خری و جایگزین می‌کنی؟». دور ریختن چیز‌های بی‌مصرف و به دردنخور به زمان و انرژی و تلاش نیاز دارد، اما نتیجه‌ای که می‌گیرید ارزش صرف این زمان و انرژی و تلاش را دارد. خیلی وقت‌ها تا زمانی که از بار وسایل اضافی که دور خود جمع کرده‌ایم خلاص نشویم، متوجه نمی‌شویم زیر چه فشار آزاردهنده و دست و پاگیری بوده‌ایم.
