تفاوت آشکار نگاه علم‌الهدی به جایگاه «رأی مردم» با نگاه رهبری

نامه نیوز نوشت : آيت الله علم الهدي روز گذشته در ديدار با جمعي از جوانان بسيجي در ترسيم راه‌هاي مقابله با غرب به بخش عدم صرفه حمله نظامي براي تصرف ايران اشاره كرده گفته: «حرکت نظامی نیز برایشان صرف نمی‌کند، به‌جایی نمی‌رسد و نهایتاً قدرت تصرف کشور را پیدا نمی‌کنند زیرا کشور در وضعیتی است که اگر از یک جریان دین‌گرای وابسته به ولایت، ده نفر هم باقی بمانند، آن ده نفر تا آخرین قطره خون خود خواهند ایستاد.»

اين بخش از اظهارات ايشان در واقع بيانگر نوع نگاه جرياني است كه در انتخابات در مقابل روحاني صف آرايي كرده بودند. به باور آنها دفاع از كشور و رفع تهديد‌ها نه با «حضور حداكثري» بلكه با حضور «حداقلي افرادي كه حاضرند خون بدهند» ميسر مي شود. از همينجاست كه تقابل دو ديدگاه به جايگاه و نقش مردم ميان اصلاح طلبان و آنها مشخص مي شود.

اين نگاه حتي آشكارا برخلاف نگاه رهبر معظم انقلاب است. برپايه اظهارات مكرر رهبري آنچه موجب عدم حمله نظامي به ايران مي‌شود، حضور گسترده مردم است. نه حضور حداقلي آنها. رهبري در جايي گفتند: «اگر میان ملت و نظام فاصله بیفتد و مردم به صحنه نیایند، دشمنان هر کاری بخواهند انجام می دهند چرا که این کارها برای آنها خیلی هم سخت نیست همانطور که در جاهای دیگر دنیا این کارها را کرده اند.» (مهر، 10 ارديبهشت 96) و در جاي ديگري تاكيد مي‌كنند: «واقعیت آن است که در تمامی سالهای متمادی، حضور ملت در صحنه، موجب رفع سایه جنگ و تعرض از سر ایران شده است.»

لذا برهمين اساس است كه مي‌بينيم نگاه آيت الله علم الهدي تفاوت فاحشي با نگاه رهبري نظام دارد. از سوي ديگر اين نگاه حداقلي ارتباط مستقيمي نيز با انتخابات (خصوصا همين انتخابات اخير دارد). آنها كه فكر مي‌كنند آمريكا به اين خاطر كه «ده نفر حاضرند براي كشور خون بدهند» به كشور حمله نمي‌كند، همانها هستند كه حضور مردم و مشاركت بالاي مردم را در انتخابات هم نمي‌خواهند. به اين معنا كه برايشان مهم نيست فرد پيروز در انتخابات با چه تعداد آراء برنده به رياست جمهوري راه‌پيدا كند. از همين رو بود كه از مشاركت بالاي مردم در انتخابات اخير ناراحت بودند. مشاركتي كه مي‌دانستند هر وقت بالا مي‌رود موجب شكست خواهد شد. از همين رو گلايه‌ها را عمومي تر كردند. تا جايي كه رهبر انقلاب در ديدار با دانشجويان گفت: مسئله‌ی «نقش مردم در حکومت» یکی از این کلید‌واژه‌ها است؛ این کلیدواژه است. بعضی‌ها از بچّه‌های خوب و انقلابی تعجّب میکنند که فلانی مدام میگوید در انتخابات شرکت کنید، شرکت کنید؛ از من گله‌مند می شوند که چرا شما مدام گفتید بیایید در انتخابات شرکت کنید. آقاجان! توجّه داشته باشید که مصیبت، آن‌روزی است که مردم پشت کنند به صندوق رأی؛ این مصیبت است؛ و دشمن این را می خواهد.»

رهبري در ادامه اشاره مي‌كند كه اين صداها را كه اين حرفها را مي‌زند شنيده‌اند: «الان شماها باید زودتر از من بشنوید، بنده هم شنفته‌ام صداهایی را که بلند می شود، آرزو میکنند و انتظار میکشند روزی را که نود درصد مردم پای صندوقها شرکت نکنند. حالا مثلاً فرض کنید که گفتند بیست‌وچند درصد پای صندوقها شرکت نکردند، نیامدند؛ میگویند این کافی نیست، باید کاری کنیم که نود درصد مردم پای صندوقهای رأی نیایند؛ مصیبت آن است. بنده آن را میبینم. حضور مردم پای صندوق رأی، یک نعمت بزرگی است. «مردم‌سالاری»، این جزو کلیدواژه‌های اصلی است؛ این را فراموش نکنید.» (ديدار با دانشجويان رمضان 96)

اين تفاوت اصلي در نگاه دو جريان به حضور و راي مردم است. آنها كه راي و حضور مردم را (چه در دفاع و چه در مشاركت سياسي) به طور حداقلي آن كافي مي‌دانند، و ما كه معتقديم: اين مشاركت حداكثري است كه پايه هاي مشروعيت نظام را تقويت، كشور را به سمت توسعه حركت و از خطرات دور نگه‌ مي‌دارد.