آنچه ایالات متحده می تواند از جمهوری اسلامی ایران بیاموزد در مقاله آتلانتیک

بسیاری معتقدند که خروج آمریکا از سوریه بیش از آسیب رساندن به کردها به خود آمریکا آسیب رسانده و باعث تضعیف موقعیت جهانی آمریکا شده است. نشریه آتلانتیک یکی از پرشمار رسانه‌هایی است که چنین عقیده‌ای دارد. نویسنده این نشریه در این زمینه رفتار آمریکا را با جمهوری اسلامی ایران در قبال متحدینش قیاس کرده و به این نتیجه رسیده که آمریکا باید ایرانرا از این نظر سرمشق خود قرار دهد.

نویسنده آتلانتیک به روزهای جنگ سی‌وسه روزه نقبی زده و نوشته:

در جولای ۲۰۰۶ در جنوب بیروت قاسم سلیمانی با مرگ روبه‌رو بود. این فرمانده لایق نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اخیرا در گفتگویی پرده از این راز برداشت که آن سال در جریان جنگ سی‌وسه روزه برای حمایت از حزب‌الله که متحد چند دهه‌ای جمهوری اسلامی است، به بیروت سفر کرده بود. سلیمانی در گفتگویش عنوان کرد که چگونه از حملات سنگین پهبادی اسرائیل که او و حسن نصرالله را هدف قرار گرفته بودند، جان به سلامت دربرده است.

سلیمانی هم‌چنین پرده از این راز برداشته که آن روزها مدام بین ایران و لبنان در حال جابه‌جایی بوده و هم شرایط لبنان را با تهران در میان می‌گذاشته و هم این‌که حمایت‌های تهران را مستقیما با حزب‌الله مطرح می‌کرده است. او در پاسخ این پرسش که آیا تهران نمی‌ترسید درگیری در این جنگ آن‌ها را به مواجهه مستقیم با اسرائیل بکشاند، گفت که «نه. هیچ‌کس در این زمینه تردیدی به دل راه نداد. به‌خصوص رهبر معظم».

روی دیگر سکه از نگاه نویسنده آتلانتیک رفتار آمریکا در قبال کردهای سوریه است:

در جایی نزدیک به بیروت اما این روزها اتفاق دیگری افتاده که در تناقض کامل با داستان حمایت کامل جمهوری اسلامی ایران از متحدینش است. کمی پایین‌تر، آمریکا به تصمیم دونالد ترامپ متحدین نزدیکش را در شمال سوریه تنها گذاشته و آن‌ها را بی‌دفاع زیر آتش ترک‌ها رها کرده است. این در حالی است که نیروهای دموکراتیک سوریه اگر بیش از آن‌چه حزب‌الله برای جمهوری اسلامی ایران کرده، به حال آمریکا مفید نبوده باشد، بی‌تردید کمتر هم نبوده. اما ترامپ تصمیم گرفته دیگر از آن‌ها دفاع نکند و این حملات شدید ترکیه را موجب شده که باعث مرگ صدها تن و آواره شدن ده‌ها هزار کرد شده است. تصمیمی که البته تنها به ضرر کردها تمام نشده، بلکه به خود آمریکا هم ضرر رسانده و در کل به نفع جمهوری اسلامی ایران، روسیه، ترکیه و شاید هم داعش تمام شده است.

در ادامه چنین نتیجه‌گیری شده که «جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا رفتارهای مشابهی در زمینه روی آوردن به جنگ‌های نیابتی دارند. به این دلیل که هزینه‌های برخورد مستقیم نظامی کمرشکن است و بنابراین این دو کشور به‌جای درگیر کردن نیروهایشان در جنگ‌های چریکی زمینی، به سمت اتخاذ این استراتژی رفته‌اند که این وظیفه را بر دوش متحدین منطقه‌ایشان بگذارند. اما تفاوت در این است که هر قدر که جمهوری اسلامی ایران می‌تواند متحدینش را دلگرم کند که در مواقع لزوم از آن‌ها حمایت خواهد کرد، آمریکا به‌خصوص در مورد گروه‌های دموکراتیک کرد باعث دلسردی تمام متحدینش شده و حالا آن‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که هر قدر هم برای اهداف آمریکا جنگیده باشند، هیچ بعید نیست که در بزنگاهی دیگر آمریکا آن‌ها را به حال خود واگذارد و منافع خود و سلامت نیروهایش را در اولویت قرار دهد».

منبع: شفقنا

15