کشورهای منطقه منتظر رفتار طالبان هستند

حسن عابدینی اظهار کرد: افغانستان به ۲ دلیل در یک برهه تاریخی قرار گرفته است، نخست اینکه بعد از ۲۰ سال اشغالگران مجبور به خروج از افغانستان شدند؛ آمریکا به بهانه ۱۱ سپتامبر به افغانستان حمله کرد در این مدت میلیون‌ها نفر را کشته و مجروح و بی‌خانمان کرد و تمام زیرساخت‌های اندک افغانستان را از بین برد و این خروج برای ایالات‌متحده آمریکا یک شکست بزرگ است.

این کارشناس مسائل سیاسی تشریح کرد: آمریکایی‌ها در بدو لشکرکشی به افغانستان شعارهایی داشتند که هیچ‌یک محقق نشد، آنان گفتند می‌خواهند دولت طالبان را سرنگون کنند، اما طی ۱۸ ماه گذشته با طالبان بر سر میز مذاکره نشستند. گفتند که می‌خواهند با افراطی‌گری و تروریسم مقابله کنند، اما الآن شاهد هستیم ناامنی‌ها همچنان در افغانستان افزایش پیدا کرده است. گفتند می‌خواهند آزادی مستمر را در این کشور برقرار کنند که این امر هم محقق نشد. گفتند تلاش خواهند کرد تا دولت و ملت‌سازی کنند اما الآن در افغانستان دولتی وجود ندارد؛ بنابراین هیچ‌یک از شعارهایی که آمریکایی‌ها داده بودند محقق نشد و شرایط بدتر از ۲۰ سال گذشته شده است.

وی با اشاره به اینکه بازیگر دوم ماجرای افغانستان «طالبان» است، افزود: طالبان کارنامه چندان خوبی را طی ۲-۳ سال پیش از ۲۰۰۱ در افغانستان نداشته است؛ طالبان امروز مدعی است که تغییر کرده و تلاش خواهند کرد اشتباهات قبل را تکرار نکنند؛ آنان گفته‌اند به زنان اجازه فعالیت اجتماعی خواهند داد و یک دولت فراگیر از همه قومیت‌ها در افغانستان تشکیل داده و به گروه‌های مختلف اجازه تلاش و فعالیت سیاسی خواهند داد. جامعه جهانی منتظر است ببیند که طالبان چقدر به صحبت‌های خود پای بند است بنابراین باید منتظر باشیم و ببینیم چه اتفاقی خواهد افتاد.

عابدینی با بیان اینکه بازیگر سوم مردم افغانستان هستند، مطرح کرد: مردم افغانستان طی ۴۲ سال گذشته از ۱۹۷۹ میلادی درگیر حوادث خونین داخلی و ۳۰ سال هم دچار اشغالگری بودند؛ از سال ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۹ اتحاد جماهیر شوروی به این کشور لشکرکشی کرد و از ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۰ نیز آمریکایی‌ها به این کشور لشکرکشی کردند. مردم منتظر هستند ببینند که چه اتفاقی خواهد افتاد، رنج و آلام مردم افغانستان تمامی ندارد و از جنگ‌وگریز و ناامنی خسته شدند چراکه هیچ سودی برای آنان در پی نداشته است.

وی تشریح کرد: بازیگر چهارم افغانستان کشورهای منطقه هستند و هر یک در چهارچوب سیاست‌های خود مایل‌اند ثبات و امنیت در افغانستان حاکم شود تا ناامنی‌ها پایان بپذیرد، چراکه ناامن بودن یک منطقه ممکن است به سایر کشورها هم سرایت کند. بنابراین کشورهای منطقه هم منتظر هستند ببینند چه اتفاقی رخ خواهد داد، طبعاً هیچ کشوری هنوز حاکمیت طالبان بر افغانستان را به رسمیت نشناخته است باید منتظر بنشینند و ببینند آیا در عمل تغییر محسوسی در رفتار طالبان صورت می‌گیرد یا خیر.

این کارشناس مسائل سیاسی اظهار کرد: طی این مدت یکی از شعارهای اصلی طالبان خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان بوده است و تلاش کرده است تا زمینه را برای خروج نیروهای آمریکایی فراهم کند؛ باید بدانیم طی ۲۰ سال گذشته منافع طالبان با منافع آمریکا یکسان نبوده است.

وی تصریح کرد: باید ببینیم رفتاری که طالبان می‌کند با خواسته‌های ایالات‌متحده یکی است؛ خواسته آمریکا استمرار درگیری‌ها و جنگ خیابانی و داخلی در افغانستان و در نهایت افزایش ناامنی است. طالبان گفته تلاش خواهد کرد به جنگ پایان دهد و امنیت مرزها را تأمین کند و برای حضور قومیت‌ها در دولت فراگیر زمینه‌سازی کند و جلوی کشت خشخاش و فرآوری مواد مخدر را بگیرد که اگر این اتفاقات بیفتد بی‌تردید منافع طالبان با آمریکا یکسان نخواهد بود.

عابدینی گفت: اینکه گمان کنیم آمریکایی‌ها به‌دلخواه خود از افغانستان خارج شدند این‌گونه نیست، وقتی‌که آمریکا به افغانستان آمد یکسری شعارهایی را مطرح و اهدافی را دنبال کرد؛ همان‌طور که آمریکا به عراق لشکرکشی کرد این اهداف و شعارها را دنبال می‌کرد اما به هیچ‌یک از آنان نرسید و آمریکا مجبور به خروج از افغانستان شد.

وی بیان کرد: آمریکایی‌ها ۷۶ سال پیش ژاپن را اشغال کردند و برای آنان قانون اساسی نوشتند هنوز هم ۴۷ هزار نظامی آمریکایی در ژاپن حضور دارند؛ باید بدانیم آمریکا آمده بود در افغانستان بماند و قانون اساسی را بنویسد و دست‌نشانده‌های خود را در افغانستان سر کار بیاورد و با حضور در افغانستان کشورهای بزرگ منطقه شرق شامل ایران، روسیه و چین را کنترل کند.

این کارشناس مسائل سیاسی یادآور شد: ممکن است آمریکا با استمرار گروه‌های تکفیری در منطقه و درگیر کردن کشورهایی مانند چین، ایران و روسیه با موضوعات ناامنی برای ناامن کردن منطقه برنامه‌ریزی کند اما کشورهای قدرتمند منطقه برای هر یک از این سناریوها پاسخ‌های مناسب را دارند.

منبع: ایسنا

66