محمد علایی نوشت:
چشم تان را بر آنچه افغانستان بر سرمان می آورد نبندید/ یورش به حقابه ایران، بدتر از یورش به خاک ایران است
یورش به حق‌آبه ایران، بدتر از یورش به خاک ایران است. اگر دشمن گامی در خاک ایران بگذارد همه برای پاکسازیش سلاح بر می‌داریم. ولی او سالهاست به شیره جان ایران دستبرد می‌زند، نقشه‌های پلیدی هم در سر دارد ولی پلید کاری‌هایش دیده نمی‌شود. در حالی که باید با هر بهایی از دست درازی بیگانگان به میهن‌مان جلوگیری کرد.
محمد علایی رئیس کمیسیون آب و محیط زیست اتاق بازرگانی خراسان رضوی در «سخنی با استاندار خراسان رضوی» نوشت: بیش از من می‌دانید که نخستین و راهبردی ترین ماموریت حکومت، پاسداری از میهن است، که نیاکانمان بدرستی آن را آب و خاک نامیده اند. آب زندگی، آبادی و آبادانی است. پس پاسداری از آب های ایران دست کم، هم سنگ پاسداری از خاک میهن است.
بزرگ‌ترین و پر آب‌ترین رودخانه استان، هریررود است که از دامنه‌های جنوبی رشته کوه هندوکش در شمال باختری افغانستان سرچشمه می گیرد و پس از سیراب کردن دشت هرات به درازای ٦٥٠ کیلومتر وارد خاک ایران می شود، با گذر از دشت سرخس، به درازای ٢٤٠ کیلومتر، روستاها و شهر سرخس را زندگی بخشیده و سرانجام در دشت سرخس ترکمنستان، بخشی از کویر قره قوم، را سبزی و خرمی می‌دهد.
کانون کهن فرهنگ و تمدن در دشت سرخس بیشتر در سیلابدشت هریررود بر روی خاک‌های بارور آن و با آب گوارایش بنیان نهاده شده، بالیده تا به امروز رسیده است.
حجم آورد این رودخانه در ترسالی‌ها تا چهار میلیارد متر مکعب هم گزارش شده است. در سال ١٣٠٠ نخستین گفت و گوها بین ایران و شوروی برای مهار سیلاب های این رودخانه انجام شد و ٨٤ سال پس از آن سد دوستی بر روی این رودخانه با گنجایش یک میلیارد و دویست میلیون متر مکعب با کمک ایران و ترکمنستان ساخته شد.
سپس طرح سترگ انتقال آب به حجم 120 میلیون متر مکعب در سال به درازای ١٨٠ کیلومتر برای تامین بیش از سه چهارم آب کلانشهر مشهد و روستاهای نزدیک خط و همچنین شبکه آبیاری زمین های حق‌آبه بر از سد ساخته شد.
اما افغانستان سالهاست بی‌توجه به حق‌آبه ایران از دو رودخانه هیرمند و هریررود با کمک فنی و سرمایه کشورهای ترکیه، هند، چین و آذربایجان بر روی این دو رودخانه سد می سازد و حقابه ایران و ترکمنستان را نمی دهد.
آقای استاندار اگر حقابه ایران به دشت های سرخس ایران و ترکمنستان نرسد، این دو دشت ، کویر و به کانون های برآمدنِ گرد و خاک و ریزگرد تبدیل خواهند شد و کلانشهر تشنه مشهد هم بزرگ ترین منبع آب آشامیدنی و بهداشتی‌اش را از دست خواهد داد و با زنجیرهایی از بحران‌های ویرانگر زیست محیطی، ویرانی، مهاجرت و ... روبه‌رو خواهیم شد.
سالهاست که حکومت در ایران گوش و چشمش را به هریررود و هیرمند و آنچه افغانستان بر سر ما و فردای ایران و فرزندانمان می‌آورد بسته است. چنان ایران بزرگ و سرافراز را درگیر چالش‌ها و تنش‌های گوناگون کرده‌اند که دست اندازی دشمن به حق‌آبه ایران نادیده انگاشته شده است.
یورش به حق‌آبه ایران، بدتر از یورش به خاک ایران است. اگر دشمن گامی در خاک ایران بگذارد همه برای پاکسازیش سلاح بر می‌داریم. ولی او سالهاست به شیره جان ایران دستبرد می‌زند، نقشه‌های پلیدی هم در سر دارد ولی پلید کاری‌هایش دیده نمی‌شود. در حالی که باید با هر بهایی از دست درازی بیگانگان به میهن‌مان جلوگیری کرد.
در دولت آقای خاتمی جناب آقای دکتر پاپلی یزدی، جغرافی دان برجسته و انسان شناس گرانقدر، طرح‌های بسیار ارزنده و کارآمدی برای حل این ابرچالش ملی پیشنهاد کرد. کار هم آغاز شد که با روی کار آمدن آقای احمدی نژاد این کار ارزشمند همچون دیگر کارها بر زمین ماند.
از خداوند بزرگ و مهربان سلامتی و بهروزی و کامیابی بیش از پیش تان را در انجام ماموریت‌های ملی و استانی آرزومندم.
با سپاس فراوان
دی ماه ١٤٠٣
منبع:
اسکان نیوز
ایران محاصره آب شده لاریجانی ها هاشمی ها خاتمی ها کجایید
به قول فیلم زیر خاکی ...کجای کاری آقا نژاد و ملیت ایرانی رو هم اینها عوض کردن مسولین در خواب ناز
زنا روسری هاشون افتاده. به فکر وطن و آب و خاک و برق و گاز و معشت مردم و دزدی و تورم و کم بود دارو... هستین؟
حکومت بی خاصیت
کارزار اخراج افغانی،باید راه بیافتد،تحت هیچ شرایطی افغان به ایرانی آب نمیده، خلاص
مسولین در سایه ما که قدرت در اختیارشان هست اغلب یا افغانی اند یا عراقی بعد ملت دنبال حق ابه