4 جنگ بزرگ که ترامپ به زودی راه می اندازد/ جنگ چین و آمریکا نزدیک است؟

به گزارش خبر فوری، به زودی دوره دوم ریاست جمهوری ترامپ آغاز می شود و مرد جنجالی آمریکا با چالش های مختلفی مواجه خواهد شد.

نشنال اینترست در گزارشی به قلم مایکل رابین «Michael Rubin»، عضو ارشد موسسه امریکن اینترپرایز (American Enterprise) و مدیر تحلیل سیاسی در انجمن خاورمیانه، به مهم ترین چالش های نظامی ترامپ در طول 4 سال ریاست جمهوری اش پرداخته است.

طبق تحلیل رابین، با وجود تاکید ترامپ بر اجرای سیاست «اول آمریکا» و خروج سربازان آمریکایی از مناطق مختلف دنیا، آمریکا با چالش های نظامی مختلفی مواجه است و هر لحظه ممکن است وارد یک جنگ بزرگ شود.

نویسنده مقاله نشنال اینترست لحنی جنگ طلبانه دارد و سعی دارد به نحو غیرمستقیم تیم دیپلماسی ترامپ را به جنگ با کشورهای مختلف تشویق کند.

در زیر خلاصه ای از مقاله نشنال اینترست خلاصه و ارائه می گردد.

ترامپ و جنگ هایی که ممکن است راه بیندازد

بر اساس گزارش نشنال اینترست، «جنگ» همیشه سیاست روسای جمهور آمریکا را تحت تاثیر قرار داده است. با وجود تاکید همیشگی روسای جمهور آمریکا مبنی بر اجتناب از جنگ خارجی، اما همه روسای جمهور سابق در یک درگیری نظامی خارجی شرکت کرده اند.

بوش پدر با جنگ عراق و کویت مواجه شد و سربازانش را برای سرکوب صدام حسین و بازپس گیری کویت، به خاورمیانه فرستاد. بیل کلینتون که مدعی بود قصد پایان جنگ های خارجی و تمرکز صددرصدی بر اقتصاد را دارد و حتی سربازانش را از سومالی خارج کرد، با جنگ بوسنی مواجه شد و در این جنگ دخالت کرد. جرج بوش پسر پس از حادثه 11 سپتامبر دو جنگ بزرگ عراق و افغانستان را راه انداخت.

باراک اوباما علی رغم تعهداتش مبنی بر پایان جنگ در خاورمیانه، سربازانش را از عراق و افغانستان بیرون نکشید و در پایان 8 سال ریاست جمهوری اش، نیروهای آمریکایی را به سوریه و لیبی فرستاد و در درگیری های داخلی این دو کشور دخالت کرد. جو بایدن هم علی رغم ادعایش، با جنگ روسیه و اوکراین مواجه شد و اگرچه مستقیما سربازی به جبهه های جنگ نفرستاد اما بیشترین حمایت مالی و نظامی را از اوکراین به عمل آورد و عملا در جنگ کی‌یف و مسکو دخالت کرد.

نویسنده نشنال اینترست مدعی است تنها ترامپ در طول ریاست جمهوری نخستش در هیچ جنگ خارجی دخالت نکرد. با این حال، رابین تاکید دارد که وضعیت جهان طوری است که ممکن است ترامپ در دور دوم ریاست جمهوری اش خواسته یا ناخواسته وارد یک نبرد خارجی شود و به نحوی سیاست دور دوم ریاست جمهوری اش را نقض کند.

نویسنده نشنال اینترست محتمل ترین جنگ هایی که ممکن است به نحوی آمریکا را درگیر خود کنند، بر می شمارد. جنگ های احتمالی آمریکا در 4 سال آتی بدین شرح هستند:

جنگ ترکیه – سوریه / کردها

بر اساس مقاله رابین در نشنال اینترست، حکومت جدید سوریه و متحد اصلی اش یعنی اردوغان علاقه بسیار زیادی دارند که به کردهای سوریه حمله کرده و تمام مناطق کردنشین سوریه را به تصرف خود درآورند (در این باره اینجا را بخوانید).

کردهای سوریه متحد آمریکا هستند و آمریکا در این مناطق پایگاه دارد. از سوی دیگر، ترکیه و دولت احمد الشرع به شدت مخالف کردهای سوریه هستند و قصد حمله به این مناطق را دارند. همچنین، کردهای عراق نیز متحد ترکیه هستند و بعید است حکومت بارزانی از کردهای سوریه حمایت کند.

در این شرایط، دولت ترامپ با یک چالش بزرگ در سوریه مواجه خواهد شد. نباید فراموش کرد که تحریرالشام یک گروه تروریستی تندرو است که به آلت دست ترکیه بدل شده و اگر آمریکا جلوی گسترش نفوذ آنها را نگیرد، نه تنها در کشورهای متحد آمریکا در خاورمیانه گسترش می یابند و اردن، مصر و عربستان سعودی را بی ثبات می کنند، بلکه به ابزاری تبدیل می شوند که اردوغان می تواند از طریق آن، اروپا را تهدید کند، همانطور که یک بار با پناهندگان سوری این کار را کرد.

جنگ آذربایجان/ ارمنستان

در زمان سکان داری ترامپ در سال 2016، آمریکا از مسائل قفقاز چشم پوشی کرد و ترجیح داد در مسائل آسیای میانه دخالت نکند. آذربایجانِ الهام علی‌یف از این مساله استفاده کرد و به قره باغ حمله کرد.

جنگ دوم ارمنستان و آذربایجان با وساطت پوتین به پایان رسید. با این حال، جنگ روسیه و اوکراین، باعث شد آذربایجان بار دیگر هوس حمله به ارمنستان را بکند. بسیار محتمل است که یک بار دیگر میان باکو و ایروان جنگ راه بیفتد و این جنگ ممکن است آمریکای ترامپ را درگیر کند.

البته ترامپ می تواند همانند دور قبل در مسائل قفقاز دخالت نکند اما این اقدام می تواند دست روسیه را بازتر کند. این مساله زمانی مهم تر می شود که اوکراین را بازنده جنگ اخیر فرض کنیم. رابین مدعی است اگر شکست اوکراین از روسیه قطعی شود، بار دیگر پوتین شروع به دخالت در مسائل کشورهای آسیای میانه و اجرای سیاست «احیاء شوروی» می کند.

رابین می نویسد: «ارمنستان از سال 2018 به سمت غرب چرخیده است. پوتین حافظه خوبی دارد. اگر {به او} فرصت داده شود، انتقام خود را از ارمنستان خواهد گرفت. همین امر در مورد مولداوی نیز صادق است که به طور فزاینده ای به سمت اروپا و ناتو غش کرده است. روسیه کنترل خود را بر گرجستان تشدید کرده است. ترامپ باید بررسی کند و ببیند که آیا می تواند با احیاء اتحاد جماهیر شوروی کنار بیاید یا نه.»

جنگ های نیابتی چین در آفریقا

بر اساس تحلیل مایکل رابین، ترامپ اولین رئیس‌ جمهور آمریکا نخواهد بود که درگیری ‌های آفریقا را نادیده می ‌گیرد، اما ممکن است اولین رئیس جمهوری باشد که این کار، دولتش را در معرض یک تهدید دفاعی قرار می دهد. چین با قاره آفریقا غریبه نیست. در سال 2017، اولین پایگاه دریایی برون مرزی خود را در جیبوتی کوچک در منطقه شاخ آفریقا، تنها در چند مایلی جایی که پنتاگون هنوز هم در آنجا مستقر است، احداث کرد. پس از آن، چین شروع به افزایش نفوذ نظامی و سیاسی و اقتصادی خود در آفریقا کرد. با این حال، در دوران ریاست جمهوری بایدن، نه تنها با این نفوذ مقابله نکرد بلکه آفریقا را رها کرد و آن را دو دستی تقدیم چین نمود.

نویسنده نشنال اینترست سپس به کنگو می پردازد و مدعی می شود که جمهوری دموکراتیک کنگو با وجود ناکارآمدی سیاسی، یک منبع غنی برای باتری ‌های لیتیوم یونی، کبالت، تانتالوم، ژرمانیوم و دیگر عناصر خاکی کمیاب است. برخی زمین شناسان تخمین می زنند که ثروت معدنی کنگو بالغ بر 24 تریلیون دلار است. با این حال، چین از طریق برقراری رابطه با دولت کنگو توانسته بر این منابع تسلط یابد و دست آمریکا را از این منابع غنی کوتاه کند.

رابین سپس به سومالی لند می پردازد و می نویسد؛ مداخله چین در شاخ آفریقا تهدیدی بزرگتر است. سومالی لند، کشوری ناشناخته که تنها دموکراسی منطقه است و ذخایر خاکی کمیابی نیز دارد از لحاظ سیاسی، اشتراکات زیادی با غرب و آمریکا دارد و علی رغم این اشتراکات، از حمایت صریح آمریکا برخوردار نیست. در جنگ منطقه ای سومالی و سولی لند، چین، در کنار دولت سومالی در موگادیشو قرار گرفت. تیم بایدن هم به طرز عجیبی نه با سومالی لند دموکراتیک و طرفدار غرب و تایوان بلکه در کنار موگادیشو و پکن قرار گرفت. اگر ترامپ بدون ابهام از سومالی لند حمایت نکند و دولت آن را به رسمیت نشناسد، باید انتظار داشته باشد که چین به تلاش ‌های خود برای تسلط بر آفریقا ادامه دهد. به زبان ساده، برای ترامپ غیرممکن است که در برابر چین، بدون کیش و مات کردن سیاست های این کشور در آفریقا، بایستد.

جنگ چین / تایوان

نویسنده نشنال اینترست می نویسد: «یکی از درگیری ‌های احتمالی که تیم ترامپ نیاز به آمادگی برای آن را تشخیص می‌ دهد، حمله چین به تایوان است.»

رابین می نویسد: « برای پکن، تاکتیک «سالامی» {حذف لایه لایه رقبا} در دریای چین جنوبی موفقیت آمیز بوده است. حالا چرا باید این تاکتیک ها را عوض کنند؟ ترامپ به جای پرداختن به تهاجم نظری به تایوان، باید از قبل تعیین کند که در صورت انجام این تهاجم چه واکنشی نشان خواهد داد. به هر حال، اگر چین جزایر اطراف تایوان را در غیاب آمریکا اشغال کند، ایالات متحده را در یک انفعال محض قرار خواهد داد.»