آیا اکسیر جوانی وجود دارد؟ اولین زنی که جام حیات ابدی را نوشید

بسیاری از داستان‌های خیالی و افسانه‌هایی که در فیلم‌ها و رمان‌ها وجود داشتند رنگ واقعیت به خود گرفتند. از موبایل و هواپیما گرفته تا زیردریایی که در زندگی کنون بشر بسیار عادی به‌نظر می‌رسند؛ اما همین وسایل زمانی غیر قابل تصور بودند و کمتر کسی می‌توانست درک کند که با موبایل بشود نامه‌نگاری کرد یا با فردی که هزاران هزار کیلومتر دورتر از ماست، در لحظه مکالمه تصویری برقرار کرد.

علم، جذاب‌ترین بخش زندگی بشر را تشکیل داده. با قدرت علم می‌توان بسیاری از فانتزی‌ها را به واقعیت بدل کرد.

یکی از رویاهای همیشگی بشر، دست یافتن به فرمول « اکسیر جوانی » بوده؛ اینکه بتوان با نوشیدن جامی به عمری ابدی دست یافت و نامیرا شد.

حالا مهندسی ژنتیک می‌خواهد این رویا را واقعی کند. کارشناسان ژنتیک اخیرا اعلام کرده‌اند که «منبع جوانی» را یافته‌اند.

اگرچه هنوز مکانیزم‌های دقیق افزایش سن کشف نشده‌اند اما دانشمندان در تلاش برای اثبات این هستند که روند پیری در بدن انسان به اندازه تلومرها بستگی دارد. یعنی هر چه تلومر بلندتر باشد، عمر فرد طولانی‌تر خواهد بود.

تلومر چیست؟ در انتهای کروموزم‌ها یک پایانه فیزیکی قرار دارد و از یک توالی غیر کدکننده تشکیل شده است. تلومر به صورت DNA دورشته‌ای است و همانند سپری کروموزم را از ایجاد پیوستگی‌های نابجا و غیر صحیح و تخریب به‌وسیله آنزیم‌ها محافظت می‌کند.

مدیر موسسه آمریکایی BioViva - الیزابت پریش - ادعا می‌کند تیم تحقیقاتی وی روشی نوین توسعه داده که به طور موثری به افزایش بلندی تلومرها و امنیت آن کمک شایانی می‌کند.

این کشف تا حدی قابل تامل است. چرایی و جزئیات این تصدیق را در ادامه برایتان نوشته‌ایم.

در سال ۲۰۱۶ میلادی، مدیر ۴۵ ساله موسسه آمریکایی بایوویوا، الیزابت پریش مدعی شد او توانسته مراحل ژن‌درمانی برای مبارزه با روند پیری را به سلامت پشت سر بگذارد.

این روش درمانی شامل حذف دو تاثیر اصلی در روند پیری انسان است:

کوتاه بودن تلومرها از دست دادن تراکم ماهیچه‌ها

تلومر همان‌طور که در بالا هم معرفی کردیم، پایانه فیزیکی موجود در انتهای کروموزم‌ها هستند. وظیفه آنها جداسازی شماری از سلول‌ها پیش از تخریب شدنشان است.

اندازه تلومر در هر فردی متفاوت از دیگری است. فردی که با تلومرهای بلند ۱۵ تا ۲۰ هزار جفتی نوکلئوتیدها متولد شده با بلندی ۵ تا ۷ هزار جفتی می‌میرد.

درازای تلومر ها در ادامه روندی موسوم به «حد هایفلیک» کاهش می‌یابد. حد هایفلیک، طول تلومر است که بیش از آن تقسیم سلول متوقف می‌شود.

شواهد تجربی نشان می‌دهد که طول تلومر هر دی ان ای بر اثر هر تقسیم به مرور کوچک‌تر می‌شود و در نهایت پس از تعداد تقریبا مشخصی تقسیم سلولی به حدی کوچک می‌شود که به آن طول بحرانی می‌گویند و کوچک‌تر از آن ممکن نیست.

این تعداد تقسیمات سلولی تقریبا برابر با ۵۰ سال است. پس از این سن، پروسه پیر شدن در سلول‌ها شروع می‌شود.

در تحقیقات مشخص شد که دی‌ان‌ای را می‌توان با کمک آنزیم تلومراز بازیابی کرد: به این صورت که در واکنش با تلومرها کمک می‌کند تا این اجزا دوباره به اندازه اولیه خود بازگردند.

تا به این لحظه، روند بازیابی تلومرها با RNA بهبودیافته عرضه شده است که ژن را برای ترکیباسیون تلومراز معکوس نگه می‌دارد. پس از اینکه RNA به تلومر معرفی شد، فعالیت تلومراز را به مدت ۱ تا ۲ روز افزایش می‌دهد. در طول این مدت، باعث افزایش طول تلومرها می‌شود و پس از آن از هم می‌پاشد و از بین می‌رود.

در نتیجه سلول‌ها همانند نمونه‌های جوان‌تر رفتار خواهند کرد و شروع می‌کنند به تقسیم شدن‌های پیاپی و بیشتر از سلول‌های گروه کنترل.

به لطف این روش، امکان افزایش قد تلومرها تا یکهزار نوکلوئید وجود دارد که معادل چندین سال در زندگی انسان است.

این روش هیچ خطری برای سلامت فرد بدنبال ندارد و باعث تغییرشکل یا موتاسیون سلولی خاصی هم نخواهد شد. به این خاطر که سیستم ایمنی بدن زمان کافی برای واکنش نشان دادن با RNA معرفی شده به بدن را ندارد.

آزمایشگاه SpectraCell این روش درمانی را تایید کرده و گفته چنین امری ممکن است. در سال ۲۰۱۵ میلادی، پیش از آغاز روند درمان، خون الیزابت مورد آزمایش قرار گرفت. طول تلومرهای لکوسیت‌ها، ۶,۷۱۰ جفت نوکلئوتید بود.

در سال ۲۰۱۶ پس از پایان یافتن روند درمان، دوباره خون الیزابت پریش مورد آزمایش قرار گرفت. درازیِ لکوسیت‌های تلومرها به ۷,۳۳۰ جفت افزایش یافته بود.

به این معنی که لکوسیت‌های موجود در خون سوژه ۱۰ سال جوان‌تر شده بودند.

این آزمایش در کشور کلمبیا صورت گرفته زیرا انجام چنین تحقیقاتی در آمریکا غیرقانونی و ممنوع است.

نتیجه این آزمایش توسط دو سازمان مختلف مورد تایید قرار گرفته است:

سازمان غیرانتفاعی بلژیکی موسوم به HEALES (کمپانی افزایش عمر سالم) موسسه تحقیقاتی بیوگرافی شناسی بریتانیا

هدف دوم از انجام این آزمایش، تلاش برای خاموش کردن تولید پروتئین Myostatin است: این پروتئین مانع از رشد و جداسازی بافت ماهیچه‌ها در بدن می‌شود.

این پروتئین در ماهیچه‌ها تولید و سپس وارد جریان خون می‌شود. میستاتین بدن انسان در ژن MSTN کد می‌شود. تحقیقاتی که روی حیوانات انجام شده نشان می‌دهد که مسدود کردن فعالیت میستاتین باعث افزایش بسیار زیاد تراکم ماهیچه‌ای خشک و همچنین ا زبین رفتن بافت‌های چربی می‌شود.

الیزابت در رابطه با این روش درمانی گفته:«به کسانی که به دنبال افزایش طول تلومرها هستند گفته می‌شود در سبک زندگی خود هم تغییراتی ایجاد کنند: از پرهیز از مصرف گوشت گرفته تا ورزش کردن و دوری از موقعیت‌های پراسترس. اما به نظر من این روش‌ها فایده‌ای ندارند.

یافته‌های علمی در حوزه تکنولوژی زیستی بهترین راهکار است و اگر نتایج موفقیت‌آمیز باشند، تغییر شگرف و انقلاب بزرگی در علم ایجاد خواهد شد.

این درمان کمک می‌کند تا تحقیق و تهیه داروها برای انواع بیماری‌ها با سرعت بیشتری انجام شود. در درازمدت از این روش می‌توان برای افزایش طول عمر بشر بهره گرفت.

الیزابت پریش نه تنها مدیر تیم تحقیقاتی برای افزایش طول عمر است بلکه آزمایشات لازم را روی بدن خود انجام می‌دهد. او اولین زن دنیاست که اکسیر جوانی نوشیده تا برای همیشه زنده بماند.

نظر شما در این رابطه چیست؟ آیا افسانه‌های قدیمی که آرزوی بسیاری از مردم در گذشته بوده و چ بسا اکنون نیز طرفداران زیادی داشته باشد، می‌تواند رنگ واقعیت به خود بگیرد؟ چنین علومی از نظر دین و اخلاق چگونه تعبیر می‌شوند؟