مشهورترین گیاهخواران دنیا را می‌شناسید؟

چندین نوع گیاهخواری وجود دارد که بسته به نوع آن، جهت‌گیری گیاهخواران در برابر دام‌ها و فراورده‌های دامی متفاوت است. گیاهخواران در کنار نخوردن یا کمتر خوردن فراورده‌های جانوری با آزار و کشتار آن‌ها نیز مخالف‌اند. در وگنیسم (Veganism) که «گیاهخواری کامل» هم نامیده می‌شود از همه فرآورده‌های جانوری حتی لبنیات، تخم مرغ، عسل، و... نیز پرهیز می‌شود.

با وجود رواج گیاهخواری آماری که سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل متحد منتشر کرده نشان از افزایش تقاضای تولیدات دامی است. البته این را نباید از نظر دور کرد که صنعت پرورش دام مسئول انتشار ۱۵ درصد از گاز‌های گلخانه‌ای تولید شده توسط انسان است.

بعضی از پژوهش‌های حوزه سلامت نشان می‌دهد که رژیم فاقد پروتئین حیوانی باعث فقر آهن می‌شود که پیش‌زمینه‌ای برای بیماری‌های عصبی و کم‌خونی است. از این رو افرادی که قرار است گیاهخواری را برگزینند باید با متخصصین تغذیه مشورت کنند، زیرا حذف یک منبع غذایی از برنامه روزانه بدون در نظر گرفتن جایگزینی مناسب به سلامتی آسیب می‌رساند. پژوهش‌هایی هم خبر از مفید بودن گیاهخواری دارند. در این پژوهش‌ها آمده افزایش مصرف گوشت باعث بالا رفتن احتمال مرگ زودرس می‌شود و برعکس، کاهش مصرف گوشت می‌تواند بر طول عمر بیفزاید.

مشاهیر گیاهخوار

جرج برنارد شاو؛ همیشه اذعان می‌کرد که سلامتی‌اش را مدیون گیاه‌خواری است. وی معتقد بود که گیاه‌خواری باعث افزایش نیروی فوق بشری می‌شود.

آلبرت اینشتاین؛ این دانشمند خارق‌ا‌لعاده در واپسین سال‌های زندگی تازه به رژیم گیاهخواری روی می‌آورد که گویای عذاب وجدانیست که در طول حیاتش، به خاطر خوردن گوشت حیوانات، با خود داشت. او حتی در یکی از نامه‌های خود نوشته: «به نظر من انسان برای بلعیدن گوشت حیوانات به دنیا نیآمده است.»

ابوالعلای معری؛ شاعر و فیلسوف بزرگ و نابینای عرب که در پیری عزلت گزید و از خوردن گوشت امتناع کرد او حتی از خوردن شیر و تخم مرغ و عسل و گوشت نیز پرهیز می‌کرد. در پایان عمر سه روز بیمار شد و پزشک برای او سوپ جوجه تجویز کرد که راضی به خوردن آن نشد. گیاه‌خواری او به دلیل دوری از ستمگری و کشتن حیوانات بوده است.

صادق هدایت؛ او از جوانی رو به گیاه‌خواری نمود و تا پایان عمر نیز آن را ادامه داد. هدایت کتابی با عنوان گیاه‌خواری نیز دارد. در این کتاب می‌گوید برای جلوگیری از جنگ انسان ابتدا باید دست از کشتن و خوردن حیوانات بکشد.

یوهان ولفگانگ فون گوته؛ که به سلامت جسم و جانش اهمیت می‌داد، از خوردن فراورده‌های دامی به شدت پرهیز می‌کرد. او باور داشت که گیاهخواری قدرت تفکر انسان را تقویت می‌کند. یوهان ولفگانگ فون گوته به انسان‌هایی که آزارشان به حیوانات می‌رسید، اعتمادی نداشت.

فرانتس کافکا؛ او مبتلا به میگرن، یبوست، بی‌خوابی، افسردگی و اضطراب بود. برای درمان این امراض رو به گیاهخواری و نوشیدن زیاد شیر آورد.

الکساندر فون هومبولت؛ یکی از نامدارترین پژوهشگران در تاریخ علوم طبیعی محسوب می‌شود. او نه تنها به سبب احترام به حیوانات از خوردن گوشت آنان پرهیز می‌کرد، بلکه از منظر اکولوژی نیز با آن موافق نبود. وی با تأمل در یاداشت‌هایش می‌نویسد: «در جایی که یک شکارچی زندگی می‌کند، می‌توانند ده چوپان، یکصد کشاورز و هزاران باغبان زندگی کنند.»

تولستوی؛ اواخر عمر به کلی زندگی‌اش را تغییر داد، سیگار، گوشت و مشروبات الکلی را ترک کرد. روزی عمه تولستوی به ملاقاتش می‌آید. او یک مرغ زنده را با چاقو در سینی جلوی عمه می‌گذارد و می‌گوید: «تو مرغ میخواهی؟ این هم مرغ. ما همه چیز را آماده کرده‌ا‌یم، کافیست خودت دست به کار شوی.» از این رو تولستوی یکی از چهره‌های شناخته شده در عالم مشاهیر گیاهخوار است.

ماهاتما گاندی؛ از همان سنین کودکی با مرام آسیب نرساندن به موجودات زنده خو گرفت و به گیاهخواری، روزه‌داری برای خودسازی و خالص نمودن خویش و زندگی توأم با گذشت اعضای فِرق و مذاهب مختلف کوشش ورزید.

لئوناردو دواینچی؛ هنرمند، آرشیتکت، دانشمند، کاشف و فیلسوفی بود که با پیشگویی‌هایش به آیندگان هشدار می‌داد. او طرفدار گیاهخواری بود و در یکی از نوشته‌هایش چنین می‌گوید: «زمانی می‌رسد که انسان‌هایی همچون من به حیوان‌کش‌ها با همان چشمانی می‌نگرند که به انسان‌کش‌ها می‌نگریستند.»

بیل کلینتون، یکی از چهره‌های سرشناس طرفدار تغذیه وگان‌ها، بیل کلینتون، رییس‌جمهور پیشین آمریکاست. در زمان اقامت در کاخ سفید، کلینتون به علاقه ویژه‌اش به همبرگر و سیب زمینی سرخ کرده شناخته می‌شد، اما در سال ۲۰۰۴ پس از یک عمل جراحی بای پس قلب، وی مجبور شد تا به شدت میزان کلسترین در تغذیه‌اش را کاهش دهد. چهار سال بعد از آن یک عمل جراحی دیگر این بار موجب شد تا بیل کلینتون به روش تغذیه وگان‌ها روی آورد.

منبع: برترینها

1980