آرزوی بزرگ ربیعی برای دولت رئیسی؛ امیدوارم به خیانت و ناتوانی متهم نشوید!
سخنگوی دولت نوشت: هر یک از اتفاقاتی که طی این ۴ سال رخ داد برای زمین زدن یک دولت کفایت می‌کرد؛ از ظهور ترامپ تا سقوط قیمت نفت.
علی ربیعی در یادداشتی نوشت: این آخرین یادداشتی است که در مسئولیت دستیار ارتباطات اجتماعی رییس‌جمهوری و سخنگوی دولت می‌نویسم. طی ۲۶ ماه مسئولیتم، به طور هفتگی و منظم یادداشت‌های «دولت‌نامه» نوشته شد که به زودی طبق وعده قبلی، مجموعه آنها در قالب کتابی از سوی موسسه فرهنگی - مطبوعاتی ایران منتشر خواهد شد.
در اولین یادداشتم در مقام سخنگویی دولت در ۱۸ خرداد ۱۳۹۸ نوشتم: «ملت خیلی حرف دارد که می‌تواند از معبر سخنگو به رییس‌جمهوری بگوید و رییس‌جمهوری نیز فقط از طریق شنیدن سخن ملت می‌تواند نظم گفتار خود را با ضرباهنگ ملی آن تنظیم کند.» در دوره سخنگویی غافل نشدم از این امر؛ نشست‌وبرخاست من فقط با وزرا و دولتمردان نبود؛ هم پای درد و دل آسیب دیدگان اجتماعی و معلولان و بیماران نشستم، هم با فعالان سمن‌های خیریه و اجتماعی مراوده داشتم. هم در شبکه‌های اجتماعی موضع گرفتم هم نظر مخاطبین را به اهالی دولت رساندم.
به جرات می‌توانم اقرار کنم که دوران تصدی سخنگویی دولت دوازدهم، به رغم ظاهر راحت‌نمای آن یکی از دشوارترین دوران کاری من بوده است.
انفجار انتظارات عمومی از دولت که البته شایسته ملت ایران است و همزمان شدن پاسخ به این مطالبات برحق با تحریم‌های زورگویانه و بی‌رحمانه ایالات متحده آمریکا از یک سو و هجوم همه‌گیری کرونا از سوی دیگر، هجوم بی‌نظیر رسانه‌ای خارج و داخل کشور به یک دولت و گسترش ناامیدی مردم، در مجموع اعتماد عمومی به کارآیی دولت را به چالش کشید.
حل بسیاری از بحران‌ها و چالش‌ها وقتی با تعصب‌های سیاسی و جناحی در هم آمیخت، این مسیر پرسنگلاخ را برای کارگزاران دولت ناهموارتر می‌کرد و من به عنوان سخنگوی دولت در برابر همه کاستی‌ها و گاه سوءمدیریت‌ها و مهمتر از همه عوامل ناگفته در پس آن منافع کوته‌نظرانه که مانعی برای تحقق مطالبات مردم بودند، باید پاسخگو می‌بودم.
این تجربه دشوار که البته ترکیبی از روزها و خاطرات مطبوع و نامطبوع بود، این درس بزرگ را به همه ما یادآوری کرد که بدون وحدت و اجماع ملی به ویژه حول مسائل بنیادین کشور، نه تنها هیچ دولتی نمی‌تواند به رغم برخورداری از اختیارات قانونی توفیقی در سامان دادن درخور به امور بیابد، بلکه با افزودن بر شکاف‌های داخلی، فرصتی بی‌نظیر را به بدخواهان کشور و ملت ما می‌بخشد که از آن بر دامن زدن به بی‌اعتمادی و ناامیدی از نهاد دولت و در نهایت تعمیق بحران‌ها بهره بگیرد.
با چنین پس‌زمینه‌ای، به عنوان سخنگوی دولت و دستیار ارتباطات اجتماعی رییس‌جمهور رسالت سنگین‌تری برعهده داشتم و علاوه بر پاسخگویی به سؤالات بی‌پایان خبرنگاران دلسوز و کنجکاو، باید بارقه‌های امید را در دل این کوران روشن نگه می‌داشتم.
تلاش من در دوران سخنگویی، بر این مبنا استوار بود که روشنگر باشم و نه توجیه‌گر؛ زیرا رسانه‌های خارج از کشور و مخالفان سیاسی داخلی، به خاطر هجمه غیرمنصفانه رسانه‌ای که علیه دولت جریان داشت، حتی توصیف درست و دقیقی از آنچه که رخ داده بود، نداشتند.
اکنون که به گذشته نگاه می‌کنم عبور دولت از آن طوفان حوادث را واجد درس‌آموزی‌های ارزشمندی یافته‌ام که می‌تواند برای طیف متنوعی از مخاطبان همچنان آموزنده باشد چرا که تصور می‌کنم سال‌های سخنگویی من، با فراز و نشیب‌های کم‌نظیری مواجه شده بود.
زندگی در عصر ارتباطات و آوار اخبار واقعی و جعلی، مدیریت رسانه‌ای به ویژه برای نهادهای دولتی را که براساس اصول دموکراتیک باید بطور پیوسته در معرض پرسشگری و روشنگری باشند به امری فراتر از روابط عمومی تبدیل کرده است.
در دهه‌های گذشته اگر دولتها نهادهای رازداری بودند که باید با کنکاش و تحقیق خبرنگاران و پژوهشگران، نوری بر ابعاد تاریک سیاستگذاری عمومی تابیده میشد، امروز کمتر رازی است که دولتها به یمن رسانه‌های همه جا حاضر بتوانند برای مدتی طولانی مخفی نگه دارند.
در سوی دیگر، اگر در دهه‌های گذشته این شهروندان بودند که در برابر اقتدار چالش‌ناپذیر لویاتان دولت به سازوکاری برای مراقبت از حقوق شهروندی نیاز داشتند، امروز هرچند آن نیاز مرتفع نشده اما آشکار شده است که دولتها نیز با وجود پیچیدگی هرچه بیشتر حکمرانی و سیل اخبار مبهم جعلی و نارسا از درون و بیرون جوامع، در معرض آسیب‌پذیری اطلاعات قرار گرفته‌اند.
در این شرایط نوظهور، دولتها چاره‌ای جز سازگاری و ارتقای توانایی‌های خود در گسترش ارتباطات جمعی مبتنی بر شفافیت، صداقت و دموکراتیک‌تر کردن فزاینده رویه‌های تصمیم‌گیری و مدیریتی نخواهند داشت.
دولت و جامعه در ۲ سال اخیر ترکیبی از سیل‌های طبیعی و سیاسی را تجربه کردند؛ از هم‌بسته تحریم و کرونا گرفته تا خشکسالی و مشکلات اجتماعی.
هر یک از اتفاقاتی که طی این ۴ سال رخ داد برای زمین زدن یک دولت کفایت می‌کرد؛ از ظهور ترامپ تا سقوط قیمت نفت. اما دولت - ملت پیوند خورده با صندوق‌های رأی، گرچه آسیب بسیاری دید اما نیاز به امید برای پیمودن این شرایط داشت؛ ایجاد امید برای جامعه خسته از تحریم و کرونا کاری دشوار است؛ امیدی که می‌بایست شالوده همبستگی اجتماعی را تقویت، سرمایه اجتماعی را حفظ و اعتماد عمومی را افزایش دهد.
ما سعی کردیم در این دوران با مردم سخن بگوییم؛ سخن گفتن در شرایط پارازیت‌های بلند سیاسی داخلی و خارجی کاری آسان نبود؛ در دوره‌ای که بی‌حرفی و سخن نگفتن از تحریم، برجام، کرونا و... شرط احتیاط سیاسی بود، سعی شد همواره از آنان سخن بگوییم آن هم وقتی از سوی رسانه‌های بزرگ خارجی و حتی رسانه های ملی فراگیر، عملا و عمدا دچار سانسور و فراموشی میشد. در بسیاری موارد هم سکوت کردیم تا مبادا منافع و مصالح ملی، سرمایه اجتماعی و روان عمومی جامعه دچار تزلزل شود. در این مدت تلاش شد پاسخ‌ها مستند و همراه با نگاه علمی به پدیده‌ها باشد.
همواره رعایت صداقت و راستگویی در بیان پاسخ‌ها به عنوان یک اصل اخلاقی در طول این مدت در نظر بود و نیز رعایت عدالت و انصاف در پاسخگویی و مواجهه با همه خبرنگاران را، بدون در نظر گرفتن گرایش سیاسی رسانه آنان در حد کمال مراعات کردم و بنابر سابقه مطبوعاتی خودم، خوشبختانه رابطه دوستانه‌ای با همه خبرنگاران داشتم به نحوی که در لحظات تلخ و شیرین در کنار آنان حاضر بودم.
حالا که آخرین یادداشت را در دوره مسئولیتم می‌نویسم، یک امید و آرزوی بزرگ دارم: دولت آینده با مصائب طبیعی و غیرطبیعی، خارجی و داخلی که ما داشتیم، مواجه نشود. سکوتش به بی‌حرفی تعبیر نشود؛ در میانه جنگ برای احقاق حقوق ملت به خیانت و ناتوانی متهم نشود؛ گوش‌ها قبل از رسیدن صدای دولت، پر از پیش‌داوری و اتهام نشود. آنچه انجام می شود چیز دیگری نشان داده نشود.
یکی از ویژگی‌های غالب نظام‌های جمهوری این است که دولت برآمده از انتخابات متعلق به همه آحاد ملت است و شکست یا موفقیت آن، شکست یا موفقت همه جامعه است. این حق جامعه ایران است که به موفقیت‌های بزرگ دست یابد و کشور به سمت رشد و توسعه و زندگی با امنیت اجتماعی و روانی پیش برود.
در پایان امیدوارم با تجربه از سال‌های گذشته و با اجتناب از برخوردهای غیرمنصفانه با دولت، آینده‌ای روشن‌تر برای دولت سیزدهم در راه محقق کردن آرزوها و آرمان های ملت در پیش باشد.
منبع: روزنامه ایران
66
شما فقط با ژست مردم دوستي و مظلوميت ظاهري دارين مردم رو گول ميزنين، شما با كارها و خدمات گهربارتون باعث شدين مردم ناراضي بشن، خيانت كرديد و ظلم حداقل مرد باشيد پاي گندي كه زدين وايسن حداقل به لفظ و كلام
این پیر مردم سیاست بازی میکنه که خودشو بچسبونه به رئیسی که ما هم مثل شما درستکار ومدیر بودیم ولی نگذاشتن خیلی درستکاریم وخیلی کار کردیم آخرش گفتن خیانتکار ید اگه اسرائیل و امریکا و انگلیس دولت تدبیر و امید بودن وضع از این خرابتر نبود
تا حالا که روند اینطوری بوده من هم دعا می کنم این روند تغییر کند
هر فرد یا تیمی که توانایی نداشته باشه وبه عشق پست ومقام پستی رواشغال کنه خائن است این دولت نیز هیچ دستاوردی برای مردم نداشت وبدترن فشارهای اقتصادی رو متحمل شدن به نظر شما برای یک فرد عادی شما ناتوان وخائن نبودید؟بماند که متخصصان هم اذعان به ناتوانی شماها دارند
شما سخنگویی هستی که حتی از رو متن هم به راحتی و روانی نمیتونی بخونی،واقعا چقد باید اوضاع اسفناک باشه که فردی چون تو،بخواد موعظه کنه برای آیندگان. شما زیاد خدمت کردی،برو دیگه دنبال ایام بازنشستگی و از باقی عمرت لذت ببره،مردم والا نمی‌خوان شما به سختی بیوفتی و خدمت کنی به ملت،شما برو و راحت باش
خیانت شاخ ندارد . آقای دکتر. قاچاچ گسترده کالا. و شرکت نکرده روحانی در جلسات مبارزه با قاچاق. 60 میلیارد ارز 4200. و اصرار به آن. متوقف کردن ساخت مسکن . فساد گسترده در بدنه دولت . خصوصی سازی مفسده بار. به خاک کشاندن واحدهای تولیدی با قاچاق کلا و فشار بانکها. انجام کارهای پیشگیرانه و درامد زا همچو صنوقهای فروشگاهی برای اخذ مالیات. همه و همه اینا یعنی خیانت.
جناب ربیعی کسی که خیانت نکند به خیانت متهم نمیشود روحانی و تیمش به مردم وکشورخیانت کردند آقای ربیعی شماها خیلی پروهستید خسارتی که به کشوروارد کردید تا۵۰ساله دیگه هم جبران نخواهد شد شما ها اگرخجالت میکشیدید ازغصه مرده بودید حالاداری مظلوم نمایی میکنی حنای شمادیگررنگی ندارد مردم شما ها را خوب میشناسند
اگر تعریف درستی از سقوط دولتها داشته باشیم میبینیم که دولت شما چند سال است که سقوط کرده و فقط مردم مجبور به تحمل ان هستند که البته کشور بهای سنگین این اجبار را داده وخواهد داد........
دوران خدمت این دولت هم با فراز و نشیبهایی به اتمام رسید شما در صحبتهایتان به چند نکته مهم اشاره کرده اید موضوع امدن ترامپ و کرونا و..... فشارهای داخلی و... بهتر می بود در پایان راه حلی را هم ارایه می دادید چرا هر دولتی روی کار می اید با پایانی ناخوش کار را ترک می کند ؟؟ چرا با امدن هر دولتی مشکلات کاهش پیدا نمی کند بلکه بیشتر می شود بعد از این چند دهه و و امدن دولتها با سلایق سیاسی موجود در کشور هنوز یک روش و راه حل عبور از این معضلات را نمی توان متصور شد و.....پیشنهادی هست اگر مجمع شخص مصلحت نظام که اکثر افراد با سابقه سیاسی و اجرایی در انجا جمع هستند لااقل به این موضوع می پرداختند که چرا هر دولتی روی کار می اید با ناتوانی در اجرا مواجه می شوند
میدونی چیه عزیز دل. مشکل اینجاست که تو مملکت ما هر کسی فقط به فکر سابقه و منافع خودش و گروه خودشه نه به فکر منافع ملی و کشورش. اگر کسی صادقانه عاشق کشور و ملتش باشه. می آید علنی یا غیر علنی تمام تجربیات هشت ساله اش را در اختیار دولت بعدی قرار میدهد و حتی بعنوان مشاور در دولت بعد کمک میکند اما چه کنیم که منیت ها اجازه نمی‌دهد. و این خود خواهی ها و منیت ها و باند بازی و جناح بازی ها نه به رئیس جمهور وقت اجازه میدهد که با کسانیکه همفکر او نیستند مشورت کند و توصیه های آنان را بکار گیرد نه رئیس جمهور های قبلی مشورت می‌دهند. این مثل این می ماند که اتوبوسی در حال حرکت به سمت شهر مشخصی است اما هر بار که راننده عوض می‌شود جاده و مسیر را عوض میکند چونکه اعتقاد دارد که جاده دیگری باید رفت . خب معلوم است که آن اتوبوس به شهر مورد نظر هیچگاه نخواهد رسید
بله مشکل ترامپ بود و دیگران شما که مشکلی ندارید مشکل مردم بودند که صبر و تحملشون کمه .
نگران اقای رئیسی نباش هر طور مکلکت رو اداره کنه ازش تو رسانه و رادیو و تلویزیون تعریف و تمجید میکنن و به به و چه چه میکنن بالاخره ایشون از خودیای نظامه و الان هم که دیگه مجلس و قوه قضاییه و رادیو و تلویزیون و کیهان و اطلاعات و همشهری و سپاه و بسیج و همه و همه پشت سرش ایستادن کی جرات میکنه نقدی بکنه روحانی و طیف فکریش که میگن اصلاح طلب کلی منتقد قدرتمند تر از خودشون داشتن و چپ و راست میکوبیدنشون نتیجش شد این حالا الان که دیگه کلا خانوادگی شده و مردم نباید وارد مسائل خانوادگی بشن
جناب اقای ربیعی صاحب دلی میفرماید تا دلی اتش نگیرد حرف جانسوزی نگوید . انسان برای حل مشکلات خود باید اول خودش را بشناسد . رئیس جمهور شدن در ایران به این بزرگی کار اسانی نیست سخت و طاقت فرسا است هرکسی را هم بهر کاری ساختند اگر کسی توان و کفایت کاری را ندارد نباید وارد ان کار شود که هم خودش اسیب میبیند و هم اطرافیان الان شما میتوانید خلبان جت جنگی شوید علاقه هم زیاد دارید ولی با شرایط سن و فیزیک بدن و اندانهای پنجگانه شما طبیعیست که نمیشود اگر با فرض بر اینکه باترفند و این و ان را دیدن رفتید و شدید هم خود را نابود کردید و هم اموال دولتی و سرمایه مملکت را به باد داده اید مسئولین مملکت ما خوشبختانه از نظر اخلاق و مدارا و حسن سلوک از بهترینها هستند ولی ایا توان شغل های حساس و سرنوشت ساز برای این مملکت را دارند یانه مشکل ما اینست که هرکس نماز بخواند و تسبیح در دست بگیرد و ریشی هم بکذارد و یقه گرد سفید هم بپوشد او از نظر شورای محترم نگهبان اصلح است و قبول کنید اشتباه و غلط است خود ناتوانی اثار و تبعات فراوان دارد از جمله خیانت است مردم با عشق و شوق و شور و شعف رفتند به شخصی رای دادند که مدیریت مملکت را با صلاحدید و همفکری اهل فن و اندیشمندان سیاسی و اقتصادی و اجتماعی اداره کند یعنی این مملکت امانت است در دستان ایشان چون ارث پدری نیست که هرکاری دلش خواست بکند حکومت ودیعه الهی و امانت مردم است در دستان رئیس جمهور که اسایش و رفاه و تندرستی و سلامتی برای مردم به ارمغان بیاورد دق دقه های مردم نسبت به اینده فرزندانشان را کم کند قدرت خرید مردم را با بالا نگه داشتن ارزش پول ملی فراهم نماید در یک کلام شرح وظایفی که قانون اساسی برای ایشان در نظر گرفته به نحو احسن انجام دهد و چون امانتدار ملت است هر مانعی هم جلو ی او را سد کند باید با مردم در میان بگذارد اگر نکوید دو حالت بیشتر ندارد هم در امانتداری خیانت کرده است و هم بی کفایتی خودرا به موکلین خود که همان مردم سرزمین است ثابت میکند . مولا امیر المومنین میفرمایند به هر ادمی به اندازه لیاقتش بها بدهید نه به اندازه مرامت . سیاست رفیق بازی برنمیدارد سیاست گذشت بر نمیدارد سیاست مانند سرسره بچه ها میماند که در راس ان قرار گرفته ای غفلت کنی حواست نباشد با شتاب زیاد ترا به پایین میکشد . پس بنابراین لطفا کمی اندیشه کنید و اگر جایی برای گلگی بود بیان فرمائید ./////
دغدغه درست هست نه دق دقه به اندازه ساندیسی که می خوری املاء تمرین کن
آفرین. گل گفتی.
بله متاسفانه اینجوریه. تو مملکت ما رئیس جمهور شدن هوسی هست. یعنی یکهو یکنفری یا یک عده ای هوس می‌کنند یکی رو رییس جمهور کنند. ملت هم که کشته مرده شعارهای تبلیغاتی. اگر کسی در طول ریاست جمهوری بخاطر اشتباهاتش توسط نهادهای قانونی نظیر مجلس بشدت باز خواست و استیضاح و حتی رای عدم کفایت می‌گرفت و برکنار میشد. دیگر کسی هوس نمی‌کرد چند صباحی ریاست جمهوری تجربه کنه. مگر اینکه واقعا متخصص. کاردان و مدیر قاطع و لایقی باشه.
آقای ربیعی ... با حقوق های نجومی برای جذب دوتابعیتی ها چه کردید ؟؟ البته دولت متبوع شما چه کرد ؟؟؟ در سیاست خارجی چقدر این دولت وا داد.... تاریخ در مورد شما قضاوت خوبی نخواهد داشت ؟؟
تعارف نکن همه درستکارید فقط اگر آمریکا بذاره خخخخ
تومملکت ما رسم براینه که هرمدیریسر کار میاد را ابتدا بالا میبرند وبعد با سر به زمین میکوبند بهرحال درهر دولتی هم کارخوب انجام شده هم کار بد ولی کارخوبشون بیشتر بوده باید انصاف داشته باشیم ازروز اول تا همین الان تندروهای داخلی لامذهب نامسلمان چوب لای چرخ دولت روحانی گذاشتند وازطرفی سیل وزلزله تحریمها ودولت ترام همه دست دردست هم داند ومارا به چنین روزی انداختند من طرفدار هیچ جناحی نیستم رای ندادم ونخواهم داد .حالا ببینیم دولت منتخب ومنتصب به شورای نگهبان بااین همه پشتیبان چکار خواهد کرد ومطمعن هستم وضع بدتر میشه که بهتر نمیشه ماستی که ترش است از طغارش پیداست
مطمئنی لفظ خیانت و ناکارآمدی در مورد شما فقط یه اتهامه؟؟؟؟؟عملکرد شما چیز دیگه ای داره میگه!!!!!
مگر دولت قبل شما متهم نشد
به هر دو متهم هستيد
ما که نفهمیدیم چکاره بودی شما تو این دولت از هر جا برت داشتن یه جا دیگه کارت دادن در مورد رییسی هم شاهنامه آخرش خوشه نگران نباش
استارتش رو زدی ،گرا از این بهتر اینقدر در این ایام بعد انتخابات مشکل و بحران ایجاد کردید که تا حل این معضلات زمان می‌بره
کاش ظریف و روحانی شجاعت داشتند و با مردم صادق و روراست بودند و کارشکنی های داخلی تندروها و کاسبان جنگ و تحریم و مخالفان برجام را در دولت در سایه را هم مستند و منتشر می کردند !!!!!!
جمع کنید این حرفها رو!!! نکنه یه چیزی هم بدهکار شدیم به این دولت خائن
دولت روحانی و هوادارانش ناکارآمدی و تنبلی.و ضعف خود را به دخالت میدان در سیاست نسبت می‌دهند در حالی که اگر قدرت میدان نبود اعتبار سیاسی هم نداشتند.در میان همه قدرت های بزرگ میدان و سیاست مکمل یکدیگرند اما شاهکار این دولت خودزنی بود زیرا تضعیف میدان تضعیف خود است.
کاش مموتی زمین سوخته تحویل روحانی نمیداد و پولهای هاپولی شده را که با خاوری فراری داد به بیت المال برمیگردون
نظام پشت سر حضرت آیت الله العظمی دکتر سید رئیسی دامت برکاته است و هیچ کس عرضه و جرات متهم کردن دولت ایشان را نداشته و نخواهد داشت.
اینو راست میگی چون با این سواد اندک و دکترا و آیه اللهی یه شبه و در اختیار داشتن رسانه و تفنگ و البته حمایت بالادستی که ایشون را مهندسی و منصوب کردند کسی جرئت اعتراض و نقد و مخالفت ندارد .چون به عناوین مختلف سرکوب خواهد شد !!!!
چقدر اینها پر رو هستند شما مردم را زمین نزدید؟ هزارجا مالیات عوارض میگیرید خانه را کردید هزار برابر لطفاً دیگه خفه
منظورش فشار اقتصادی تحریم ها بود که بر دولت ایران وارد کردند که حتی دولت ایران نتونست نفت بفروشد
شماها که همه قارون و مرد خدایید این مردم فقیر هستند که به خیانت متهم شده اند.
تا بوده همین بوده.هیچ وقت هیچ دولتی مورد رضایت همه اقشار و همه ی سیاسیون نبوده.البته دولت آقای خاتمی تا الان موفق ترین عملکرد رو بین همه ی اقشار جامعه داشته.
در دولت خاتمی آمریکا ایران را به عضویت محور شرارت درآورد.
بجز بلایای طبیعی ،مابقی مشکلات شما را خود آقایان درست کردند،پس خودشان هم بایستی بلد باشند. چگونه آنها را حل کنند،فقط میخواستند شما و خرم نباشند
خیانت و کارشکنی دولت روحانی ملموس بود . آن را که عیان است چه حاجت به بیان است.
ربیعی جون منم امیدوارم دولت رئیسی پیروز بشه.چون سید واولادِپیغمبراست.وبا مثل پیامبر زیستن رابیاموزد
از دولت روحانی انتظار داشتیم که به پای حرفش می ایستاد و خزانه خالی را پر شده به دولت بعد از خود تحویل میداد . بنظرم روحانی باید علنا در تلویزیون از احمدی نزاد بابت گفتن جمله خزانه خالی تحویل گرفتم ، عذرخواهی کند چون خودش هم خزانه خالی تحویل میدهد .
اگر درست کار کنی و چشم به داخل داشته باشی و ادا در نیاری بگی اختیار ندارم فلانی نمگذاره نه به ناتوانی متهم میشی نه به خیانت
من ساندیس خور مموتی هستم آییی عربده
به خواست خدا آخر هفته روحانی رفته.