سیگنال «قدرت طلبی» قالیباف/ اعتماد به نفس واقعی یا ترساندن رقیب؟!

ر روزهای اخیر محمدباقر قالیباف رئیس مجلس به مناسبت هفته مجلس و روز دانشجو تریبون‌های زیادی در صدا و سیما و خبرگزاری‌ها داشت و در صدر خبرها و خبرگزاری‌ها قرار گرفت. او که به مناسبت بزرگداشت روز دانشجو در دانشگاه آزاد اسلامی علوم و تحقیقات تهران رفته بود، در پاسخ به سوالی پیرامون فهرست انتخاباتی مجلس یازدهم در سال ۱۳۹۸، پاسخی ارائه کرده که با خبرهای آن روزها، تفاوت چشمگیری دارد.

قالیباف در پاسخ به دانشجویان هم‌فکر خود که در جلسه حضور داشتند گفته «به من می‌گویید لیست انتخابات شورای ائتلاف چطور نوشته می‌شود، منِ محمدباقر قالیباف که با لطف مردم تهران نمایندگی آن‌ها را برعهده دارم و ۱۲ سال سابقه نوکری آن‌ها را داشتم اگر در سال ۹۸ اسم خودم را می‌نوشتم و ۲۹ نفر دیگر را براساس سلیقه خودم داشتم و می‌گفتم من به هیچ گروهی وابسته نیستم تمام آن لیست به مجلس راه پیدا می‌کرد، اما من چنین کاری نکردم و قدرت‌طلبی نکردم.»

اما اگر کسی در بحر گفته‌های قالیباف برود، درمی‌یابد که سخنان رئیس مجلس با آنچه روی داده متفاوت است.

اعتماد به نفس واقعی یا کاذب یا ترساندن رقیب؟!

در ابتدا این پاسخ نشان از اعتماد به نفس بالای قالیباف دارد؛ حالا این اعتماد به نفس می‌تواند واقعی باشد که البته با توجه به عملکرد قالیباف و دوستانش در مجلس نمی‌تواند محلی از اعراب داشته باشد. از سوی دیگر نیز می‌تواند اعتماد به نفس کاذب باشد که تحت تاثیر تریبون‌های مختلفی که این روزها در صداوسیما در اختیارش گذاشته بودند، باشد.

از طرف دیگر می‌تواند به نوعی ترساندن رقبای درون گروهی مانند پایداری‌چی‌ها باشد که این طور وانمود کند که خودم می‌توانم باعث رای آوردن یک فهرست انتخاباتی باشد. رقبایی که امروز قالیباف به آنها پیام می‌فرستد و در مجلس و رسانه‌ها انواع و اقسام زد و خوردهای سیاسی را با یکدیگر دارند، روزهای قبل از انتخابات اسفند ۹۸ با آنها پشت یک میز نشست و با سبیل گرو گذاشتن غلامعلی حداد عادل، به توافق رسیدند.

قدرت طلبی نکرد اما لیست جداگانه داد!

اتفاقا اینکه قالیباف می‌گوید «قدرت‌طلبی نکردم» با تلاش‌های مدت‌دار حدادعادل و سایر گروه‌های اصولگرا نهایتا منجر به لیست واحد شد، در تناقض است. در آن انتخابات ماجرا از این قرار بود که طیف قالیباف موسوم به نواصولگرایان بعد از فراخوان‌هایی که داد، تعدادی از افراد نزدیک و وفادار به قالیباف را ذیل فهرست شورای ائتلاف اصولگرایان گرد هم آورد. اسامی این افراد تحت عنوان فهرستی با شعار «برای نجات اقتصاد ایران» با عنوان یاران قالیباف منتشر شد.

یک روز پس از اعلام لیست ۳۰ نفره قالیباف، او در واکنش به مصاحبه مرتضی آقاتهرانی دبیرکل جبهه پایداری، در توییترش نوشت که مصاحبه آقاتهرانی فرصت خوبی را برای ائتلاف نیروهای انقلاب ایجاد شده است. او تاکید کرد که لیست قطعی نشده و ابراز امیدواری کرد که نتایج خوبی حاصل شود.

اقدام شورای ائتلاف غیر عقلانی بود!

دو روز بعد از انتشار فهرست قالیباف و یک روز بعد از توییت صلح‌جویانه او، جبهه پایداری با انتشار بیانیه‌ای نه تنها فهرست خود را منتشر کرد، بلکه طعنه‌های تندی را نثار شورای ائتلاف با محوریت قالیباف کرد.

در این بیانیه با ابراز تاسف از به نتیجه نرسیدن تلاش‌ها برای وحدت در برخی نقاط کشور ازجمله شهر تهران به علت «عدم تفاهم در نفی سهم‌خواهی‌ها با شورای ائتلاف»، آمده بود که «پس از مخالفت دوستان با مدل کارآمد مذکور برای رسیدن به فهرست واحد، جبهه پایداری درصدد به حداکثر رساندن افراد مشترک در دو فهرست ۳۰ نفره برآمد و پیشنهاد ۲۹+۱ (یعنی ۲۹ نفر مشترک و یک نفر غیرمشترک) را به شورای ائتلاف داد که مورد موافقت دوستان ائتلاف قرار نگرفت. سپس با تنازل، پیشنهادهای ۲۵+۵ و ۲۰+۱۰ را ارائه کرد که متأسفانه به دلایلی که اکنون لزومی ندارد بیان شود، بازهم مورد مخالفت شورای ائتلاف قرار گرفت.»

در بخش دیگری از بیانیه پایداری‌چی‌ها، اقدامات شورای ائتلاف را خلاف «قواعد عقلی» ارزیابی کرده و گفته بود «شورای ائتلاف در تهران برخلاف توصیه‌ها و قواعد عقلی و نقلی متأسفانه با اصرار عجیب بر تباین فهرست‌ها (منع حضور نامزدها در بیش از یک فهرست) عملاً مانع موفقیت جمعی نیروهای انقلاب در حداکثری کردن اشتراکات دو فهرست گردید.» در پایان نیز نام ۳۰ نامزد مدنظر پایداری برای تهران قید شده بود.

نگرانی از بابت رقیب فرضی!

این شرایط اصولگرایان و حامیانشان را به شدت نگران کرده بود؛ نگران از بابت تشتت در اردوگاه اصولگران؛ این در شرایطی بود که در آن انتخابات اصولگرایان هیچ رقیب قدر قدرتی نداشتند با این حال نمی‌خواستند این فرصت طلایی را که به لطف رد صلاحیت‌های گسترده نمایندگان مستقر در مجلس دهم و سایر نامزدهای غیراصولگرا از سوی شورای نگهبان ایجاد شده بود را از دست بدهند. از همین رو صدر تا ذیل نیروهای اصولگرا برای واگذار نکردن مجلس به رقیب فرضی و خیالی، خواهان ائتلاف دو طرف شدند.

تلاش‌های زیادی برای نزدیک کردن دو فهرست به یکدیگر صورت گرفت؛ نهایتا از روزهای نخستین هفته‌ منتهی به انتخابات، جلساتی میان شورای ائتلاف و پایداری‌چی‌ها آغاز شد؛ بنا بر نوشته فارس در آن زمان، این جلسات با حضور «صادق محصولی و آقاتهرانی و ۲ نفر دیگر از اعضای جبهه پایداری و حدادعادل، قالیباف و نادران به نمایندگی از شورای ائتلاف به همراه چند نفر دیگر» برگزار شد.

نامه به جای نشست خبری بدون امضای قالیباف!

این جلسات در چند نوبت بدون دستیابی به نتیجه پایان یافت تا نهایتا بامداد سه‌شنبه قبل از انتخابات توافق حاصل شد؛ توافقی ضعیف که نشانه‌های شکنندگی آن از همان ابتدا مشخص بود. در حالی که اعلام شده بود حدادعادل، قالیباف و آقاتهرانی روز چهارشنبه نشست خبری مشترک برگزار می‌کنند، نهایتا این نشست خبری تبدیل به نامه مشترک حدادعادل و آقاتهرانی شد و بدون نامی از قالیباف.

در این نامه خطاب به هوادارانشان در تهران آمده بود «نظر به مصلحت مهمی که در انتخابات مجلس یازدهم در وحدت نیروهای انقلابی نهفته است، شورای ائتلاف نیروهای انقلاب اسلامی و جبهه پایداری با وجود بعضی اختلاف نظرها، بر سر یک لیست واحد که در انتخابات روز جمعه دوم اسفندماه ۹۸ «لیست وحدت» نامیده خواهد شد، به توافق رسیدند.»

تفاوت سیاست‌های اعلامی با اقدامات اعمالی قالیباف!

این رفتارهای قالیباف در روزهای منتهی به رای‌گیری اسفند ۱۳۹۸، با سخنانی که این روزها مبنی بر اینکه می‌توانستم ولی انجام ندادم، در تناقض آشکاری قرار دارد. قالیباف این روزها برای انتخابات مجلس دوازدهم تلاش زیادی دارد؛ او می‌خواهد این بار با تمام قوا نیروهای خود را وارد مجلس کند؛ آن هم در حالی که ژست‌های اعلامی این روزهای قالیباف با اقدامات اعمالی او در بهمن ماه ۱۳۹۸ هیچ سنخیتی ندارند.