ادویه‌های مورد علاقه‌تان را قبل از ورود به بازار ببینید

کنجد

این دانه‌های معطر و ریز سیاه یا سفید که اغلب روی نان یا برخی غذا‌ها می‌بینیم، داخل غلاف رشد می‌کنند. گیاه کنجد که گل‌های سفید یا یاسی دارد، تا ۲.۷ متر رشد می‌کند. در هر غلاف که معمولا بسیار کوچک هستند (حدود ۳ تا ۵ سانتیمتر) صد‌ها دانه کنجد رشد می‌کند. کنجد در آب و هوای گرم و خشک رشد می‌کند، زیرا گیاه بسیار مقاومی نسبت به خشکی است.

زعفران

نام این ادویه در زبان یونانی به معنای «رشته» یا «تار» است. ارزشمندترین قسمت زعفران، پرچم‌های قرمز رنگ آن هستند. آن‌ها را باید به سرعت جمع کرد، چون این گل سریع می‌میرد، به همین دلیل زعفران ادویه بسیار گران قیمت و حساسی است.

واسابی

بیشترین طرفداران سوشی نمی‌دانند که واسابی یک ریشه است و حتی گاهی ترب کوهی ژاپنی نامیده می‌شود. خود این گیاه برگ‌هایی به شکل قلب و گل‌های سفید کوچکی دارد و ریشه به شکل خمیر و پودر رنده می‌شود. واسابی در جا‌های تاریک و مرطوب رشد می‌کند، اما در باغ هم قابل پرورش است.

هل

هل یکی از گران‌ترین ادویه‌های بازار است، به همین دلیل «ملکه ادویه ها» نامیده می‌شود. میوه نارس این گیاه عطر بسیار قوی دارد. آن‌ها را باید جمع و در آفتاب خشک کرد، سپس مرطوب کرد و دوباره خشک کرد. هلِ حاصل، کپسول‌های سه وجهی به طول ۱-۱.۵ سانتیمتر است.

جوز هندی

خود درخت جوزهندی واقعا بلند است و ۱۰ تا ۱۲ متر ارتفاع دارد. مهم‌ترین بخش آن، میوه‌های بزرگش هستند که شبیه هلو هستند. وقتی آن‌ها کاملا برسند، از وسط می‌ترکند و هسته آن مشخص می‌شود، سپس هسته‌ها را جمع می‌کنند، خشک می‌کنند و می‌سایند.

فلفل سیاه

فلفل‌ها روی گیاهان بالارونده چوبی رشد می‌کنند که در مکان‌هایی مثل آسیا که رطوبت بالا و گرمای پایداری دارند، دور درختان رشد می‌کند و طول آن‌ها به ۱۵ متر می‌رسد. فلفل سیاه گل‌های سفید کوچکی دارد که روی سنبله‌های درازی رشد می‌کنند. این میوه‌های سبز گرد دقیقا همان فلفل سیاه‌هایی هستند که در بازار می‌بینیم.

خردل

خردل به خاطر گل‌های زیبایی که دارد زرد رنگ است. این گیاه در مزارع رشد می‌کند و از اواخر سپتامبر تا اوایل اکتبر گل می‌دهد. سپس دانه‌های آن را برداشت و خشک می‌کنند. از دانه خردل بیشتر در آشپزی و داروسازی استفاده می‌شود.

زیره

زیره گیاه مقاوم در برابر سرما و عاشق نور و رطوبت است. این گیاه گلدار شباهت زیادی به جعفری دارد. دانه‌ها را قبل از اینکه برسند جمع کرده و سپس در جای خشک و تاریک قرار می‌دهند تا برسد. اما نه تنها از دانه، بلکه از برگ‌های جوان این گیاه هم می‌توانید به عنوان چاشنی استفاده کنید. آن‌ها حاوی موادمعدنی، ویتامین آ و سی و روغن هستند.

بادیان ختایی

این درختچه‌های همیشه سبز، بادیان ختایی یا انیسون ستاره‌ای نامیده می‌شوند، هر یک از شاخه‌های این ستاره قهوه‌ای دانه‌های معطری را در خود پنهان کرده اند. علاوه بر این، همه بخش‌های این درختچه از جمله ریشه، همان بوی دلپذیر را دارند. خود میوه تعداد غلاف کوچک است که در یک غلاف ستاره‌ای بزرگتر قرار گرفته است. پس از رسیدن میوه، کپسول‌ها می‌ترکند و دانه‌ها آشکار می‌شوند.

کیپر

کیپر‌ها غنچه‌های گلی هستند که روی بوته‌های کوچک با ساقه‌های بلند رشد می‌کنند. این گیاه در دوره گل‌دهی گل‌های صورتی و سفید زیبایی می‌دهد. کیپر هرگز به صورت خام خورده نمی‌شود، آن‌ها معمولا در ترشی یا شور استفاده می‌شوند.

زردچوبه

زردچوبه نه تنها یک ادویه معروف جهانی است، بلکه یک گیاه گلدار زیبا است. تامین کننده اصلی زردچوبه جهان هند است. این ادویه در واقع یک ریشه است. این ریشه را از زمین خارج کرده و یه دقیقه در آبجوش می‌گذارند. این کار سلول‌های ریشه را فعال می‌کند و شروع به ترشح یک ماده نارنجی می‌کند. پس از آن ریشه را خشک می‌کنند و به شکل پودر درمی آورند.

وانیل

وانیل روی تاک‌های دائمی رشد می‌کند و بومی آمریکای مرکزی است. از دوران باستان، مردم بومی مکزیک غلاف‌های وانیل را جمع می‌کردند و آن را به نوشیدنی‌هایی که از درخت کاکائو تهیه می‌کردند اضافه می‌کردند. وانیل معمولا خشک و پودر می‌شود.

میخک

میخک‌ها غنچه‌های معطر خشک شده درخت میخک گرمسیری هستند. فقط از غنچه‌های بازنشده برای تهیه ادویه استفاده می‌شود. این درخت دو بار در سال گل می‌دهد، اما محصول زیادی به بار می‌آورد، به همین دلیل قیمت این ادویه بالا نیست.

رزماری

رزماری بومی منطقه مدیترانه است و به عنوان «شبنم دریا» ترجمه می‌شود. رزماری روی بوته‌های چوبی همیشه سبز با برگ‌های سوزنی رشد می‌کند. این ادویه از غنچه‌های کوچک بوته تهیه می‌شود که باید خشک و پودر شود.

مریم گلی

مریم گلی در فضا‌های باز، تپه‌ها و حاشیه نهر‌ها و رودخانه‌ها و روی درختچه‌های ۳۰-۴۰ سانتیمتری رشد می‌کند. این گیاه گل‌های آبی-بنفش زیبایی دارد، اما برگ‌های آن است که به عنوان ادویه استفاده می‌شود. از مریم گلی نه تنها در آشپزی بلکه در پزشکی هم استفاده می‌شود.