چگونه «چماق تحریم» در حال نابود کرد خود آمریکاست؟

استاد دانشگاه «تافتس»نوشت: این اقدام نه تنها ثمربخش نبوده بلکه فاجعه های انسانی نیز به بار آورده و ایالات متحده آمریکا به «ایالات متحده تحریم» تبدیل شده است. اینطور می توان گفت که آمریکای تحریم لقب سفارشی برای ایالات متحده محسوب می شود چرا که به وضوح خصوصیات زورگویی و قلدری و سلطه جویی دولت این کشور را به تصویر کشیده است.

آمریکا مدت های طولانی است که با سوء استفاده از هژمونی مالی و برتری تکنولوژیکی خود، مکررا ایران، کوبا، کره شمالی،‌ ونزوئلا و دیگر کشورها را تحریم کرده و به بهانه امنیت ملی، شرکت های فناوری پیشرفته کشورهای دیگر را به شیوه ای خودسرانه هدف سرکوب و مهار قرار داده است.

ایالات متحده نه تنها کشورهایی را که دشمن و یا حریف خود تقلی می کند، تحریم می کند بلکه مدیریت درازدستانه این کشور حتی در قبال اشخاص ثالثی که با این کشورها در ارتباط هستند نیز اجرایی می شود به طوری که حتی نهادها و متحدانشان نیز از تحریم های آمریکا در امان نیستند.

ایالات متحده تا کنون نزدیک به 40 کشور جهان را تحریم کرده است. چنین اقداماتی از سوی واشنگتن نه تنها حاکمیت سایر کشورها را به طور جدی نقض کرده بلکه باعث تخریب جدی نظم بین الملل نیز شده و امنیت اقتصادی جهان را تحت تاثیر قرار داده و به یک تهدید عمومی واقعی در جهان تبدیل شده است.

شایع ترین پیامد ناشی از تحریم های ایالات متحده این است که اعمال فشار حداکثری نیازمند حداکثر الزامات است. به این ترتیب، الزام آمریکا برای ایران، کره شمالی، ونزوئلا و سایر کشورها، اساساً برابر با تغییر رژیم است و به همین دلیل است که جای تعجبی ندارد که این کشورها به جای سازش بزرگ،‌ تحمل رنج اقتصادی را ترجیح می دهند.

تحریم های آمریکا علیه ایران در عین حال مشکل دیگری را نیز برجسته می کند و آن این است که رویکرد آمریکا برای اعمال فشار اقتصادی به طور فزاینده ای یک جانبه است. هنگامی که دولت «دونالد ترامپ» رئیس جمهور سابق آمریکا تصمیم گرفت مجددا تحریم های مالی را علیه ایران اعمال کند، مخالفت متحدان اروپایی با اعمال این تحریم ها را در نظر نگرفت.

آمریکا با تهدید به اعمال «تحریم های ثانویه» علیه دیگر کشورها فشارمی آورد. این اقدام نه تنها باعث افزایش فشار بر ایران می شود و باعث می شود که این کشور بهای سنگین تری بابت تحریم ها پرداخت کند بلکه روابط بین آمریکا و سایر کشورها را نیز متشنج می سازد.

علت اینکه مذاکرات اخیر پیرامون برنامه هسته ای ایران پیش نمی رود این است که سیاست دولت «جو بایدن» رئیس جمهور آمریکا در قبال ایران همچنان بر اعمال فشار جهت تغییر تاکید دارد و از «رویکرد ترامپ» بدون ترامپ پیروی می کند.

حقیقت این است که جامعه بین المللی اقدامات زشت و زورگویانه ایالات متحده به بهانه دموکراسی را به وضوح مشاهده کرده است.

«محمد بن عبدالرحمن آل ثانی» معاون نخست وزیر و وزیر امور خارجه قطر در تاریخ 21 مهرماه در مجمع امنیتی دوحه تاکید کرد که ایران بخشی از منطقه خلیج فارس محسوب می شود. وی از کشورهای منطقه خواست تا با ایران تعامل داشته باشند چرا که انزوا و تقابل کارساز نیست و مشکلی را حل نمی کند.

در ژوئن سال جاری، مجمع عمومی سازمان ملل متحد قطعنامه «باید به تحریم اقتصادی، تجاری و مالی ایالات متحده علیه کوبا پایان داد» را برای بیست و نهمین بار متوالی با اکثریت آراء تصویب کرد که نشان دهنده نارضایتی گسترده جامعه بین المللی از هژمونیسم ایالات متحده است.

تحریم های یک جانبه آمریکا به دیگران آسیب می رساند و در عین حال برای خود این کشور نیز مضر است. نتایج تحقیقات منتشر شده توسط مؤسسات آمریکایی نشان می دهد که جنگ تجاری آغاز شده توسط ایالات متحده علیه چین بیش از 200 هزار فرصت شغلی در آمریکا را از بین برده و موجب شده است که سرمایه گذاری مستقیم خارجی در ایالات متحده در سال 2020 افتی 49 درصدی را تجربه کند و بدیهی است که چنین روندی باعث کند شدن رشد اقتصادی آمریکا می شود.

اقتصاد آمریکا تحت تاثیر همه گیری کرونا صرفا می تواند به چاپ اسکناس متکی باشد. جنگ های سالانه، رکود اقتصادی، شرایط دو قطبی حاکم، درگیری های نژادی و سایر مسائل مدتهاست که ایالات متحده را در باتلاق امور داخلی و خارجی فرو برده و گرفتار کرده است.

آمریکا بدنبال کاهش قدرت خود، «چماق تحریم» را علیه دیگر کشورها بدست می گیرد و از موضع تکبر با دیگر کشورها برخورد می کند در حالی که در حال نابود کردن خود است.

حقیقت این است که تحریم های آمریکا در مواجه با مقاومت و تقابل قاطعانه کشورهای مختلف روز به روز بیشتر به ببرهای کاغذی تبدیل شده اند. آمریکا به عنوان یکی از اعضای جامعه بین الملل تنها در صورتی که تحریم ها و فشارها را سریع تر کنار بگذارد و اقدامات سلطه جویانه اش را متوقف سازد، می تواند با احترام جامعه بین الملل روبرو شود.

منبع: رادیو بین المللی چین

68