خواندنی های جالبی درباره تاریخچه ایران باستان

بزرگترین قلمرو

ایرانیان در زمان خودشون بزرگترین قلمرو در جهان رو داشتند و قبل از آنها هیچ امپراتوری به این گستردگی پدید نیامده بود. امپراتوری ایران در دوران اوج خود در زمان داریوش کبیر، از شبه جزیره بالکان اروپا – در بخش هایی از بلغارستان، رومانی و اوکراین امروزی – تا دره‌ی رود سند در شمال غربی هند و از جنوب تا مصر امتداد داشته است!

کوروش کبیر

کوروش دوم، ملقب به کوروش کبیر، بنیان‌گذار شاهنشاهی هخامنشی بود. در بین تمام پادشاهان ایران، کوروش کبیر قلمروی بیشتری نسبت به سایرین رو به ایران افزود. معمولا از بیشتر پادشاهانی که قلمرو های زیادی را فتح کردند، به بدی یاد میکنیم (مثل چنگیز‌خان مغول)، اما کوروش کبیر از معدود پادشاهانی است که از وی به خاطر خوبی‌هاش یاد میکنیم. علاوه بر اینکه کوروش فردی مهربان بود، برای این هم شناخته میشده است که وقتی شهری رو تصرف میکرد، به دین آنها احترام میگذاشت. برای مثال، پس از فتح بابل (بدون حتی ریخته شدن یک قطره خون!) به دست کوروش کبیر، برده های شهر همگی آزاد شدند و حتی معبد اورشلیم به دستور کوروش بازسازی شد و تمام طلا ها و جواهراتی که نَبوکَدنَصَر (شاه بابلی) سال ها پیش از یهودیان ربوده بود به آنها بازگرداند! برای همینه که یهودیان از کوروش به عنوان “مسیح” یاد میکردند!

دین زرتشتی

دین زرتشتی، دینی ایرانی و یکی از قدیمی ترین آیین های سازمان یافته جهان است که بر اساس آموزه های زرتشت، پیامبر ایرانی است. جالب است بدانید که دین زرتشتی اولین دینی بوده (یا حداقل یکی از اولین دین هایی بوده) که به وجود یک خدا و معبود اعتقاد داشته است. زرتشتی ها خدا رو به اسم اهورامزدا میشناختند. اهورامزدا یعنی خدای روشنایی و خوبی ها.

نبرد پِلوسیوم

نبرد پِلوسیوم، اولین جنگ بین ایران و مصره که در زمان فرمانرواییِ کمبوجیه دوم (پسر کوروش کبیر) رخ داد. کمبوجیه برای تصرف مصر، دست به کار عجیب اما زیرکانه‌ای زد. کمبوجیه تصمیم گرفت که روی سپر سربازانش نقش گربه بکشند. بله، گربه! چون مصری ها خدایان زیادی را میپرستیدن و یکی از اونا هم کسی نبود جز الهه‌ی حفاظت و سلامت، یعنی بَستِت (Bastet) که شبیه گربه بود. مصری ها هم از ترس جرئت نداشتند به ایرانی ها حمله‌ور شود چون ممکن بود به الهه‌شان آسیب وارد کنند. برای همین خیلی سریع و راحت تسلیم میشدند و از جنگیدن دست برمیداشتند.!!

راه شاهی

راه شاهی به فرمان داریوش بزرگِ هخامنشی ساخته شد. این شاهراه دارای دو شاخه بوده، یکی از پاسارگاد (پایتخت هخامنشیان) و دیگری از هگمتانه (پایتخت تابستانی آنها) که در نزدیکی شوش به هم می‌پیوستند و سپس راه به سوی میان‌رودان و غرب آناتولی ادامه می‌یافت. این جاده اولین جاده بین‌المللی جهان و مدرن‌ترین و امن‌ترین جاده جهان در دوران خود بود. سراسر راه‌شاهی توسط ماموران شاهنشاهی پارس کنترل و امنیت آن برقرار می‌شد. راه شاهی ۲۶۹۹ کیلومتر (۱۶۷۷ مایل) درازا داشت و حدوداً هر ۲۴ کیلومتر دارای یک توقفگاه بود که ۱۱۱ ایستگاه می‌شد.