فصل احمقانه جمهوری خواهان آغاز شده است؛ اگر اسمت ترامپ نیست دستت را بلند کن

گیل کالینز؛ از مشهورترین و پرسابقه ترین روزنامه نگاران امریکایی در روزنامه نیویورک تایمز بوده و 77 ساله است. او که در سال 1995 به عنوان عضو هیئت تحریریه به نیویورک تایمز پیوست از سال 2001 تا 2005 میلادی سردبیر بخش تحریریه آن روزنامه بود و اولین زنی بود که به این مقام رسید. او دیدگاهی لیبرال دارد و از این منظر به مسائل می پردازد. دونالد ترامپ پیش تر به کالینز توهین کرده بود و گفته بود او چهره ای شبیه یک سگ را دارد.

به گزارش نیویورک تایمز؛ کالینز نوشت: هر زمانی که شب قصد دارم کاری کنم که بخوابم فهرستی از نامزدهای جمهوری خواه برای انتخابات ریاست جمهوری را تهیه می کنم. شاید خیلی عجیب به نظر برسد چرا که آن زمان وقت استراحت است. زمانی دونالد ترامپ اعلام کرد همه چیز مثل همیشه به نظر می رسد اما اکنون رقابت قطعا ادامه دارد. در حال حاضر بین 12 تا 400 جمهوری خواه به صندلی کاخ سفید چشم دوخته اند و می خواهند آن را تصاحب کنند.

تمام نام‌های اصلی مطرح شده از سوی حزب جمهوری خواه مرد هستند به جز "نیکی هیلی" که استدلال می کند "زمان آن فرارسیده که یک زن بدجنس را در کاخ سفید بگذاریم". بله، احتمال آن اندک است که کارزار هیلی به جایی برسد اما من فکر می کنم همه ما می توانیم با این نظر موافق باشیم که او واقعا می تواند اوضاع را بهبود بخشد.

ما هم چنین منتظر انرژی ای از "کریس کریستی" نامزد تازه اعلام شده برای رقابت درون حزبی هستیم. کریستی  به جای طفره رفتن از کل موضوع "دونالد ترامپ" اکنون برای نجات کشور از شر یکی از همکاران نزدیک سابق خود که اکنون او را "گراز خودپرست" می نامد تلاش می کند.

این تازه آغاز راه است! روز چهارشنبه "داگ بورگوم" فرماندار داکوتای شمالی نیز وارد عرصه شد. ادعای بزرگ او شهرت ساختن یک شرکت نرم افزاری است که او آن را به قیمت بیش از 1 میلیارد دلار فروخت. البته هشدار می دهم که بورگوم را میلیاردر خطاب نکنید! او حتی نزدیک به میلیارد شدن نیز نیست. او نمی خواهد میلیاردر خطاب شود. "ویوک راماسوامی" دیگر نامزد جمهوری خواهان این مشکل را ندارد زیرا طبق گزارش ها دارایی اش صرفا 600 میلیون دلار ارزش دارد (در عرصه داروهای زیستی) با این وجود، تاکنون دست کم 10 میلیون دلار در رقابت ها سرمایه گذاری کرده است. خب، بیایید در مورد او صحبت کنیم.

راماسوامی که 47 سال سن دارد تقریبا همزمان با  "پیت بوتیجیج" به هاروارد رفت و مدعی شده که بوتیجیج "مثل کوکای رژیمی در برابر کوکاکولای من است". خب، نگاهی دیگر به فهرست نام ها بیندازیم. نام "پری جانسون" به چشم می خورد. تاکنون نام "پری جانسون" تاجر را شنیده بودید؟ او سال گذشته برای فرمانداری میشیگان نامزد شد اما به دلیل امضای طومارهای نامعتبر از رای اولیه جمهوری خواهان کنار گذاشته شد موضوعی که برای فردی که ثروت خود را صرف ساخت شرکت کرده و به شما وعده می دهد تا استانداردهای کیفیت تجاری را رعایت کند قدری شرم آور به نظر می رسد.

برای حضور در مسیر مبارزات انتخاباتی نیازی به تجربه پیشین دولتی در بیوگرافی خود ندارید. "رایان بینکلی" از تگزاس مصداق این موضوع است. اگرچه او ادعا می کند که از حدود هشت سال پیش به فکر نامزدی برای ریاست جمهوری افتاده است. پس این طور نیست که فکر نکرده باشد! او خود را یک کشیش معرفی می کند. او هم مدیر اجرایی و یکی از بنیانگذاران "جنریشنال گروپ" است یک شرکت بانکداری سرمایه گذاری که در ادغام و تملک تخصص دارد.

آیا در اینجا یک مولفه نقشی دارد؟ "مردم" را می گویم. ما یک میدان بسیار شلوغ از نامزدهای ثروتمند داریم. در حالی که نشستن روی انبوه پول نقد لزوما شما را رئیس جمهور نمی کند مطمئنا به باز کردن درهای زیادی برای تان کمک می کند. البته برخی از نامزدها وجود دارند که به نظر می رسد پول زیادی ندارند. برای مثال، "لری الدر" مجری رادیویی گفتگوی کالیفرنیایی که در انتخابات در برابر "گاوین نیوسام" فرماندار دموکرات در مقایسه با سایر نامزدهای جمهوریخواه عملکرد بسیار خوبی داشت. به گمان ام سناتور "تیم اسکات" را نباید از قلم انداخت. او تاکنون تنها نامزد سیاه پوست در میدان بوده و ماجراجویی هایی را پشت سر می گذارد.

"مایک پنس" یک چالش بسیار جالب است. به یاد دارید که وقتی ترامپ در انتخابات 2020 میلادی متحمل شکست شد پنس ظاهرا نقشی تشریفاتی در تایید نتایج داشت. کاری که او انجام داد تضمین انتقال عادی قدرت و شنیدن صدای جمعیت شورشیان در تاریخ 6 ژانویه بود که شعار می دادند:"مایک پنس را دار بزنید".

آیا باید قدردان پنس باشیم. مطمئنا بله البته زمانی که نوبت به نگارش آگهی ترحیم او پس از مرگ اش خواهد رسید! با این وجود، آیا این بار می خواهید پنس را ریشه کن کنید؟ او به شدت به خصوص در مورد مسائل اجتماعی محافظه کار است. خب، من فکر می کنم قبل از هر چیز دفاع از نوزاد متولد نشده مهم تر از سیاست است (کنایه نویسنده به مخالفت جمهوری خواهان با قانونی شدن سقط جنین). من واقعا معتقدم که این خواست زمانه ماست.

آیا میدان رقابت جمهوری خواهان بزرگتر خواهد شد؟ یا مسیر به شکل دیگری پیش خواهد رفت؟ چند روز پیش داشتم یکی از شبکه های خبری تلویزیون را تماشا می کردم که ناگهان تیتری چشمک زد:"خبر فوری: کریس سونونو از کارزار ریاست جمهوری منصرف شد". بله، شوک هفته! فرماندار جمهوری خواه نیوهمپشایر تصمیم گرفته که برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری تلاش نکند. احتمالا او بالارتبه ترین مقام جمهوری خواه در سراسر ایالات متحده است که قطعا نمی خواهد راهی کاخ سفید شود.